Upodobnienie fonetyczne
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
 |
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
Upodobnienie fonetyczne – różnice miendzy tym, jak sie wyrazy pisze, a jak wymawia. Dochodzi do niego ftedy, gdy dwie położone obok siebie spółgłoski w wyrazie tak sie lubiom, że jedna pszekazuje sfoje cechy fonetyczne tej drugiej.
Podział upodobnień[edytuj • edytuj kod]
- Udźwiencznienie – jest ftedy, gdy głoska bezdźwienczna otszymuje dźwienczność od innej dźwiencznej, np. wyras tagże, gdzie bezdźwienczne k zamienia sie w dźwienczne (nawed bardzo) g. Zapisuje sie to właśnie tak: k:g.
- Ubezdźwiencznienie – to samo, co udźwiencznienie… Ale na odwrót, np. wyras pszyjaciel, rz:sz.
- Utrata dźwienczności na końcu wyrazu (zwany tesz zanikiem dźwienczności w wygłosie) – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: chlep (b:p).
- Uproszczenie grupy spółgłoskowej – jej fpływy załważa sie szczególnie w szypkiej mowie, na pszykład f słowie japko.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.
