Edytujesz „IV RP”

IV RP powstała w 2005 roku. Państwo to dynamicznie się rozwijało pomimo istnienia tzw. buforu pomiędzy nią a Polską ([[Wolska]]). Istnieją duże rozbieżności, kiedy IV RP proklamowała niepodległość. Niektórzy za protoplastę uznają [[Bronisław Wildstein|Bronisława Wildsteina]], który opublikował w Internecie listę zdrajców istniejącej wówczas Polski. Niezadowolenie z polityki komunistów sprawiło, że wyłonili się separatyści, którzy zaczęli zbrojną walkę o Polskę. Władzę sprawowała wówczas organizacja militarna nazywana Prawem i Sprawiedliwością. Na jej czele stanęli [[bracia Kaczyńscy]], ale funkcję reprezentatywne przekazano [[Kazimierz Marcinkiewicz|Kazimierzowi Marcinkiewiczowi]], który nie był ofiarą złej propagandy wymierzonej przez komunistyczną Polskę. Nowe państwo oficjalnie proklamowano 23 października 2005 roku.

Nowe państwo musiało mierzyć się ze złą propagandą stworzoną przez Niemców i Rosjan, współżyciem ponad trzech dużych grup religijnych (3 185 714 mieszkańców należało do kościoła toruńskokatolickiego, 1 347 355 wyznawała prymitywne kultury, wielbiąc biało-czerwone krawaty, 940 762 wyznawało ortodoksyjny katolicyzm). Ze względu na wojny religijne pomiędzy każdą z grup doszło do aneksji IV RP przez Polskę zarządzaną przez [[Donald Tusk|Donalda Tuska]].

Głową państwa jest major, który w grudniu 2017 roku otrzymał tytuł Naczelnika i obejmuje całą władzę w kraju. Władza ustawodawcza należy do Sejmu i Senatu. Władzę wykonawczą dzierżą major Kaczyński oraz prezydent [[Andrzej Duda]]. W przypadku, kiedy nie ma zgodności pomiędzy nimi oboma, decyzję podejmuje Kaczyński (1. artykuł Konstytucji IV RP). Władza sądownicza należy do [[Zbigniew Ziobro|Zbigniewa Ziobry]] oraz 20 tys. polskich księży katolickich, którzy wraz ze święceniami kapłańskimi otrzymują prawo do wykonywania zawodu prawnika. Trybunał konstytucyjny nie istnieje.

Prawie wszyscy mieszkańcy IV RP należą do zreformowanego kościoła toruńskokatolickiego, który istnieje tylko na terenie IV RP i śladowo wśród Polonii. Mieszkańcy gromadzą się w kościołach i oddają modlitwy w stronę kapłanów. Kościół ten różni się od tradycyjnego katolickiego tym, że zamiast hostii daje się koperty z banknotami oraz że to wierni przyznają je kapłanom, a nie kapłani wiernym.