Kaseta magnetofonowa: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Znacznik: edytor źródłowy |
(Ale ze mnie lama, wandalizuję Nonsensopedię... Byłbym bardzo wdzięczny za otrzymanie bana) Znacznik: edytor źródłowy |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Coś}} |
|||
[[Plik:Mark Knopfler.jpg|175px|thumb|Mark Knopler podczas procesu rzeźbienia wiosła]] |
|||
{{cytat|A, e, kam on! Czek it ałt!|Mark Knopfler i jego charakterystyczne bezsensowne powiedzonka w trakcie piosenek '''Dire Straits'''}} |
|||
{{cytat|Primpimpimpimpim|[[Gitara]] Marka Knopflera wyje z rozpaczy podczas piosenki '''Dire Straits'''}} |
|||
{{cytat|Many for nafink!|Pierwsza myśl każdego [[Polak]]a gdy wspomniane jest '''Dire Straits'''}} |
|||
'''Dire Straits''' ([[Język angielski|ang.]] ''Okropne cieśniny'') – [[Wielka Brytania|brytyjski]] zespół wespół wykonujący biesiady z pogranicza [[Rock|art rocka]] i [[blues]]a. Założony w [[1977]] roku przez braci, [[Mark Knopfler|Mark]]a i Davida Knopflera, którzy pod koniec [[XX wiek|lat 70.]] się skłócili i przestali grać, co wyszło [[Zespół|zespołowi]] na dobre. W [[1988]] grupa zdecydowała się zakończyć katowanie swoich fanów swoją muzyką, lecz powróciła w [[1991]], tylko po to, by już w [[1995]] dojść do tego samego wniosku co w [[1988]], dając powód do radości fanom z mniejszym entuzjazmem dla zespołu niż reszta. |
|||
== Członkowie == |
|||
[[Plik:Making Movies.png|175px|thumb|Niesamowicie innowacyjna okładka płyty Dire Straits]] |
|||
=== Ostatni skład === |
|||
* '''[[Mark Knopfler]]''' – [[Wokalista|wyjec]], czołowy kombinator gdy chodzi o dziedziny [[Gitara elektryczna|wioślarskie]], oraz very important person w zespole. Nikt nie wie, kiedy ostatnio był trzeźwy. |
|||
* '''John Illsey''' – taki ludek na scenie wywijający [[Gitara basowa|nieco inną gitarą]] niż Knopfler. Wspiera [[Wokalista|wyjca]], gdy jest mu to [[Upojenie alkoholowe|potrzebne]]. |
|||
* '''Alan Clark''' – [[Pianino|klawiszowiec]]. Stoi na scenie, męczy się wyginając [[Palec|palce]] w różnorakie pozycje, a i tak nie dostaje większego uznania. |
|||
* '''Guy Fletcher''' – kolejny wokal wspierający Marka, gra również na [[syntezator]]ze. Po angielsku jego imię oznacza ''koleś''. |
|||
=== Byli członkowie === |
|||
* '''David Knopfler''' – grał na [[Gitara|gitarze rytmicznej]] i [[Instrumenty muzyczne|instrument]]ach klawiszowych, służył jako wokal wspierający, a i tak wypadł z zespołu. |
|||
* '''Pick Withers''' – [[perkusista]]. W dowolnej chwili rzucał pałeczkami o bębny i łaził za zespołem, twierdząc, że umie grać. |
|||
* '''Terry Williams''' – kolejny [[perkusista]]. Po jego odejściu zespół został ze słabym pałkarzem, a i tak zdołał nagrać płytę. |
|||
* '''Jack Sonni''' – grał na [[Gitara|gitarze rytmicznej]] i wspierał Knopflera w wyciu. Nawet Mark Knopfler go nie pamięta. |
|||
* '''Hal Lindes''' – to samo co wyżej, ale pograł kilka [[Rok|lat]] więcej niż Sonni. Mark Knopfler również jego nie pamięta. |
|||
== Historia == |
|||
=== 1977–1980 === |
|||
Po założeniu zespołu, chłopaki od razu zabrali się do nagrywania nowego albumu, mimo że wiedzieli, że dla [[Gówno|muzyki takiej jak ich]] może i tak już być stanowczo za późno, zwłaszcza po tym, jak dowiedzieli się, czym jest [[punk]], co najprawdopodobniej był dla zespołu niemałym szokiem. Lecz to jedynie podsyciło prędkość nagrywania albumów, a wychodziły one niemal rok za rokiem. Publiczność od razu po wydaniu albumów wybrało swoje ulubione pieśni biesiadne i powoli zaczęły stawać się szlagierami. W 1980 roku, z zespołu wyleciał na zbity pysk gitarzysta rytmiczny, klawiszowiec, wokalista wspierający i brat najważniejszej osoby w zespole – [[Gej|David Knopfler]]. Nie dość, że wydarzyło się to podczas nagrywania albumu, to jeszcze zespół na tym sporo ucierpiał. To tak, jakby żul stracił przednie ząbki do otwierania [[Tanie wino|taniego wina]] à la „Komandos”, czy też „Szybki bełt”. Tak czy siak, mieli [[Śmierć|przechlapane]]. |
|||
=== 1980–1991 === |
|||
Zespół stał się bardziej <del>znienawidzony</del> znany i wypuścił następną garstkę albumów, które zawadziły o [[Gówno|MTV]], więc zespół i ekipa zaczęli nagrywać swoje własne teledyski, takie jak na przykład… amerykański futbol… do piosenki „Walk Of Life”. O dziwo, nawet takim cienkim klipem zachęcili wiele [[Gender|fanów]] do siebie, zyskali nowych słuchaczy i miejsce w radiach rockowych, nawet ponad trzydzieści lat później. Zespół zaliczył niezliczoną ilość szlagierów i hitów albumem pod tytułem „Brothers in Arms”. |
|||
=== od 1991 === |
|||
[[Plik:Strohballen.gif]] |
|||
== Dyskografia == |
|||
=== Dire Straits (1977) === |
|||
Na tej płycie [[Mężczyzna|chłopaki]] wspólnie brzdękają, próbując przebić się przez powłokę [[Punkowcy|punkowców]]. Podczas nagrywania nie podejrzewali, że za niecałe czterdzieści lat będą [[Cthulhu|bogami]] dla niektórych fanów. Na okładce widnieje bardzo zamazany portret [[Kobieta|kobiety]] w pustym pokoju, symbolizując brak sławy zespołu podczas nagrywania, i przewidywany przez grupę brak sławy w przyszłości ze względu na nacisk ze strony modnej wówczas „[[Punk rock|muzyki]]”. Na płycie umieszczone są utwory: |
|||
* '''Down To The Waterline''' – piosenka o wodzie, w której po minucie łagodnego szarpania strun, [[Mark Knopfler|Mark]] idzie na całość i wywala nagły atak perkusji i agresywnego [[riff]]u. |
|||
* '''Water Of Love''' – kolejna piosenka o wodzie zaczyna się super-solo granego pałką uderzającą w beton, bo czym wkraczają gitary i [[Wokalista|wyk]]. |
|||
* '''Setting Me Up''' – kolejna piosenka <del>o wodzie</del>, która brzmi trochę bardziej jak soundtrack z niezłego westernu niż z albumu grupy [[rock]]owej. |
|||
* '''Six Blade Knife''' – biesiada w której istotna jest tylko gitara i pałkarz, a reszta muzyków może leżeć w hamaku i sączyć dowolny trunek z ich wyboru. |
|||
* '''Southbound Again''' – w tej piosence Mark bardziej jodluje niż śpiewa na początku, lecz się przystosowuje. Znowu pojawiają się wzmianki o <del>wódzie</del> [[Woda|wodzie]]. |
|||
* '''Sultans Of Swing''' – jedyny utwór znajdujący się na tym albumie który zainteresowałby nie tylko [[fan]]ów Dire Straits, a też ogólnych rockmenów. |
|||
* '''In The Gallery''' – [[Mężczyzna|chłopaki]] tak ze sobą harmonijnie dżemują, że aż nie brzmi jak koniec lat 70. XX wieku, a środek<ref>Chociaż jakiś postęp!</ref>. |
|||
* '''Wild West End''' – piosenka ta jest klasyfikowana jako relaksacyjna, i z tego względu nie jest popularna, lecz zespół sobie tego nie uświadomił i nadal takie wykonywał. |
|||
* '''Lions''' – powtórka utworu ''In The Gallery'' z małymi poprawkami, lecz trochę krótszy utwór. Gdyby nie był ostatni na albumie<ref>Szczęść boże!</ref>, trwałby o wiele dłużej. |
|||
=== Communiqué (1979) === |
|||
Kolejna płyta która posiada okładkę na której widnieje rozmazany obraz, tym razem [[Wojciech Cejrowski|człowieka chodzącego boso]] po plaży, lecz ze znakiem wodnym w kształcie <del>[[Cycki|yyy…]]</del> koperty. Jest to ostatni album na którym gra brat Marka, David Knopfler. Jak na złość, dopiero po jego odejściu grupa zaczęła grać konkretniej niż kiedykolwiek. Jedynym znanym utworem na płycie jest ''Lady Writer'', więc [[Zonk|sukces]] był ograniczony. Na płycie nie ma żadnych utworów o wodzie, lecz są następujące: |
|||
* '''Once Upon A Time In The West''' – po pierwsze, tytuł tej piosenki jest skradziony z westernu, a po drugie, [[muzyka]] prawdopodobnie też. |
|||
* '''News''' – nie dość że ta piosenka całkowicie nie brzmi jak muzyka z wiadomości, wbrew tytule, to jest cholernie krótka, a i tak ma dużo wejść na [[YouTube|TyTubie]]. |
|||
* '''Where Do You Think You're Going?''' – brzmi jak kombinacja ostatnich dwóch utworów, i brak w tej piosence konkretnego [[Chuck Norris|palnięcia z półobrotu]]. |
|||
* '''Communiqué''' – brzmi jak nawet fajna, szybka piosenka, aż zaczyna się refren i wszystko zwalnia, tylko żeby znowu przyśpieszyć do dawnej prędkości. |
|||
* '''Lady Writer''' – pierwsza, jedyna i ostatnia popularna piosenka na płycie, jak wspomniano wcześniej. Kusi naprawdę prostym refrenem: ''Lejdi rajta on de tiwi!'' |
|||
* '''Angel Of Mercy''' – niezły utwór ze stałym rytmem, fajną gitarą, ale na cholerę te organy im są do takiej piosenki, zwłaszcza w takiej muzyce potrzebne!? |
|||
* '''Portobello Belle''' – piosenka napisana dla [[Irlandia|irlandzkiej]] dziewczyny, w której autor się zakochał. Już wiemy skąd Kobranocka wzięła pomysł na ''Kocham Cię jak Irlandię''. |
|||
* '''Single-Handed Sailor''' – piosenka o jednorękim żeglarzu. Może to jakiś zmutowany typ [[Hazard|jednorękiego bandyty]], lub po prostu Kapitan Hook? |
|||
* '''Follow Me Home''' – Mark Knopfler napisał piosenkę o prześladowcy który poszedł za nim do domu, a potem patrzył z pod domu przez jego okno. |
|||
=== Making Movies (1980) === |
|||
Wbrew tytułowi, na tej płycie zespół nie tworzy [[film]]ów kinowych. Oprócz odejścia <del>Marka</del> Davida Knopflera podczas nagrywania, jest to też pierwszy album na którego okładce nie widnieje zamazany obraz na tle z jednolitego koloru, i drugi w którym jest brak wielkiej ilości piosenek o wodzie. Jest to też pierwszy album, na którym znalazł się więcej niż jeden hit, lecz i tak wszystkie już straciły wartość po pojawieniu się takich „spektakularnych” artystów jak [[Justin Bieber|Justyna Bimber]] czy [[Katy Perry|Katy Pieje]], lecz wszystkie utwory, jakie pojawiają się na tym albumie są następujące: |
|||
* '''Tunnel Of Love''' – [[Mark Knopfler]] śpiewa o tym, jak pojechał na wesołe miasteczko, i zamiast ułożyć własny wstęp, ukradł go od renesansowych muzyków. |
|||
* '''Romeo And Juliet''' – nie dość, że zespół ukradł [[Muzyka|muzykę]] do wstępu poprzedniego utworu, to jeszcze ukradł tytuł <del>niesmacznej</del> niesamowitej powieści Williama Szekspira. |
|||
* '''Skateaway''' – na początku klipu do tego utworu, pokazany jest człowiek malujący strzałkę, którą planował uderzyć Marka Knopflera w [[Głowa|ryło]]. |
|||
* '''Expresso Love''' – zespół śpiewa o tym, jak bardzo lubią [[Kawa|kawę]], a według tytułu, ściślej espresso. Z całego tego zamieszania nawet się pomylili i napisali ''expresso''. |
|||
* '''Hand In Hand''' – mało znana ballada zespołu. Powstała także wersja przekazana do bycia słuchanej tylko w [[Niemcy|Niemczech]]. Nosiła tytuł ''Hände hoch''. |
|||
* '''Solid Rock''' – niejednoznaczny tytuł utworu, ''Twardy jak kamień'', sprawił że utwór słabo się sprzedawał w [[Iran|różnych]] [[Irak|konserwatywnych]] [[Korea Północna|krajach]]. |
|||
* '''Les Boys''' – kolejna mało znana ballada. Powstała również wersja przeznaczona do bycia słuchanej tylko przez lesbijki, zatytułowana ''Lesb Boys''. |
|||
=== Love Over Gold (1982) === |
|||
Kolejny album okropnych cieśnin. Pierwsza płyta, która została sklasyfikowana przez [[Wikipedia|Wikipedię]] jako rock progresywny, a więc musi to nie być rock progresywny, uznając fakt, że Wikipedia kłamie i jest podróbką [[Nonsensopedia|Nonsensopedii]]. Tak naprawdę, [[Mężczyzna|chłopaki]] na tej płycie trochę bardziej poeksperymentowali z dźwiękami niż na poprzednich. Na szczęście chłopaki pozbyli się naprawdę okropnego w skutkach nawyku pisania piosenek o różnorakiej wodzie, i na płycie znajdują się jedynie następujące utwory: |
|||
* '''Telegraph Road''' – czternastominutowe „dzieło” zainspirowane wycieczką Marka, podczas której oglądał widoki z busa. Dziś, siedziałby prawdopodobnie na telefonie. |
|||
* '''Private Investigations''' – kolejne <del>szajsodzieło</del> arcydzieło w którym zespół znów pogłębia się w różnorakich rodzajach [[Narkotyki|muzyki, tańca i śpiewu]], tym razem o inwestygacjach. |
|||
* '''Industrial Disease''' – Mark Knopfler wyznaje wszystkim, że <del>jest gejem</del> ma fikcyjną chorobę „industrialną” w tej piosence, lecz nie tylko on wymyśla takie fanaberie. |
|||
* '''Love Over Gold''' – tytuł po polsku brzmi ''Miłość ponad [[złoto]]''. Dosyć dziwne, uznając fakt iż tylko bogaci burżuje jak Mark Knopfler uznają że złoto jest lepsze od miłości. |
|||
* '''It Never Rains''' – piosenka o tym, że nigdy nie pada. Prawdopodobnie do napisania tej piosenki jako inspirację służyła wycieczka autora do Etiopii lub innego [[Zadupie|zarzecza]]. |
|||
=== Brothers In Arms (1985) === |
|||
Oto długo oczekiwany album-hit tego zespołu; jego nazwa po polsku brzmi ''Bracia w objęciach''. Nie dość, że promuje [[gej]]ostwo, to przy okazji jeszcze [[Słownik:Kazirodczy|kazirodztwo]], i cudem prawdopodobnie to go wybiło spośród innych albumów, lecz też zmotywowało niemałą ilość osób do odziedziczenia AIDS. Na tym albumie chłopaki wytrzepali najwięcej kasiory, i po nim już więcej nie mieli żadnych piosenek które mogłyby być zapamiętane po ciężkim dniu w pracy lub solidnej imprezie. Jest to czwarty album zespołu bez utworów o wodzie, lecz z następującymi: |
|||
* '''So Far Away''' – Mark Knopfler nie może pojąć tego, że [[Uzbekistan]] leży tak daleko od jego ziemi ojczystej, bo chciał tam pojechać i nagrać album o tamtejszych kozach, które go urzekły. |
|||
* '''Money For Nothing''' – największy przebój zespołu, przez który, tak jak w tytule, zarobili w cholerę kroci, a tak naprawdę nic nie zrobili z głodem w [[Etiopia|Etiopii]] i wojnie w [[Bośnia|Bośni]]. |
|||
* '''Walk Of Life''' – kolejny szlagier, który ukazał się na tej płycie; trochę mniejszy niż poprzedni, ale i tak osiągnął ponad milion „hitów” na [[YouTube|TyTubie]] oraz ponad milion „lajków” na [[Facebook|Twarzoksiążce]]. |
|||
* '''Your Latest Trick''' – podczas wspólnego występu z [[Pink Floyd]], Dire Straits zagrało wersje zadedykowaną dla Gilmoure'a i Watersa zatytułowaną ''Your Latest Brick In The Wall''. |
|||
* '''Why Worry''' – właśnie w momencie w którym ta piosenka się zaczynała, osiemdziesiąt procent słuchaczy Dire Straits przewinęło kasetę, film lub inne źródło dźwięku na następną piosenkę. Ta jest za wesoła. |
|||
* '''Ride Across The River''' – Mark Knopfler śpiewa o tym jak postanowił wybrać się na wycieczkę, i utopił wraz z rodziną samochód w rzece, zabierając życie wszystkim prócz sobie, bo miał dobrych ochroniarzy. |
|||
* '''The Man's Too Strong''' – piosenka ta została napisana przez Knopflera bezpośrednio po tym gdy spotkał się z [[Mariusz Pudzianowski|Mariuszem Pudzianowskim]], pomimo faktu że gdy nagrywano ten album, miał 8 lat. |
|||
* '''One World''' – Knopfler i jego przyjaciele stwierdzają że we wszechświecie istnieje tylko jeden świat, wyśmiewając się z kosmitów i plując w twarz „zwolennikom teorii o starożytnych astronautach”. |
|||
* '''Brothers In Arms''' – drugi największy szlagier na albumie. Jego nazwa po polsku brzmi ''Bracia w objęciach''. Nie dość, że promuje [[gej]]ostwo, to przy okazji jeszcze [[Słownik:Kazirodczy|kazirodztwo]]. |
|||
=== On Every Street (1991) === |
|||
Ostatni album, którego nazwa po polsku brzmi „Na Każdej Ulicy”, prawdopodobnie napisany przez [[Mark Knopfler|Marka]] o znakach drogowych, na którym chłopaki mocno starają się mieć kolejne szlagiery. Jak? Nagrywając powtórki wszystkich poprzednich płyt mówiąc, że nowy album jest w „innym stylu”,a tak naprawdę nie styl nie zmienił się za nic. Może dlatego tym albumem muzycy nie wybili się na powierzchnię z międzyczasowymi gwiazdorami tacy jak na przykład „[[Guns N' Roses|Gansi]]” i „[[Nirvana|Nirwana]]”. Fani z mniejszym entuzjazmem dla zespołu niż inni byli zachwyceni, iż był to ostatni album zespołu. Znajdują się na nim następujące utwory <del>o wodzie</del>: |
|||
* '''Calling Elvis''' – [[Mark Knopfler]] napisał piosenkę o tym, jak chciał tyrknąć do swojego koleżki, [[Elvis Presley|Elvisa]], lecz zapomniał, że umarło mu się w siedemdziesiątym siódmym. |
|||
* '''On Every Street''' – niezwykle oryginalny utwór, który jest niezwykle oryginalną kopią poprzednich utworów zespołu, niezwykle oryginalnie zatytułowany tak samo jak niezwykle oryginalna płyta. |
|||
* '''When It Comes To You''' – nasz ukochany malutki [[Mark Knopfler|Mareczek Knopflereczek]] wysłał swojej milutkiej babuni pocztówkę i czeka, aż do niej przyjdzie, żeby usłyszał jak się ucieszyła i dostał buziaczka. |
|||
* '''Fade To Black''' – niezwykle tandetna próba zespołu Dire Straits w wykonywaniu piosenek zespołów metalowych; tym razem zespołowi padła ofiarą [[Metallica]]. |
|||
* '''The Bug''' – [[Mark Knopfler|Markowi]] wleciała do pokoju i zaczęła śpiewać tą piosenkę <del>o wodzie</del>, a gdy ją usłyszał postanowił ją zapisać aby ją umieścić na płycie. Nie wiadomo co dawał muszce aby zaśpiewała. |
|||
* '''You And Your Friend''' – utwór odsępiony później od zespołu przez [[Van Halen]] za sprawą ich płyty pod tytułem „A Different Kind Of Truth”, tylko „Friend” zmienili na „Blues”. |
|||
* '''Heavy Fuel''' – po dobrym skręcie, chłopakom zdawało się, że paliwo w ich wanie w którym wyruszają w trasy koncertowe jest ciężkie, i naturalnie musieli o tym napisać piosenkę. |
|||
* '''Iron Hand''' – pałkarz zespołu tak mocno walił w cymbały swoimi podłużnymi drewnianymi narzędziami nienawiści, że złamał rękę, a w szpitalu mu włożyli do kości metalowy wkład. Tak, resztę znacie, napisali o tym piosenkę. |
|||
* '''Ticket To Heaven''' – tytuł tego utworu po polsku brzmi „Bilet Do Nieba”. Przynajmniej wiemy, że zespół trafił do nieba wraz z innymi zmarłymi zespołami takimi jak [[Motörhead]], The Eagles, czy [[The Clash|De Klesz]]. |
|||
* '''My Parties''' – [[Mark Knopfler]] śpiewa o swoich imprezach, i o tym jak na nich każdy się świetnie bawi. Ale o tym, jak rzygał przez okno o czwartej nad ranem, wówczas myśląc, że to kibel, nie chciał już wspomnieć. |
|||
* '''Planet Of New Orleans''' – któryś z [[Penis|członków]] zespołu spadł niefortunnie na kafelki w łazience i ubzdurało mu się, że Nowy Orleans to nowa, osobna od ziemi planeta. Naturalnie, zespół musiał o tym napisać piosenkę. |
|||
* '''How Long''' – ostatnia piosenka Dire Straits. Pod tą piosenką na [[YouTube|Tubie]] toczą się kłótnie o to, który szlagier zespołu był najlepszy, i zjawiają się osoby namawiające zespół do powrotu. |
|||
{{przypisy}} |
|||
