Herkules Poirot: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(Ciekawostki - uzupełnienie)
Znacznik: edytor źródłowy
(Już ten stub nie musi reklamować)
Znacznik: przez API
Linia 33: Linia 33:


{{przypisy}}
{{przypisy}}
{{stub|pos}}


[[Kategoria:Postacie fikcyjne]]
[[Kategoria:Postacie fikcyjne]]

Wersja z 20:34, 28 sty 2017

Herkules Poirot (czyt. Herkules Płaro, ur. przed I wojną światową, zm. w 1976) – postać z książek Agathy Christie i jeden z najsławniejszych i najobrzydliwiej bogatych detektywów zaraz po panu Sherlocku.

Wygląd i charakter

Pan Herkules nosi zwykle: garnitur ze szmateksu, spodnie po prapradziadku, laskę[1], monokl, zabrany Szalonookiemu Moody'emu i lakierki wątpliwej jakości.

Poirot jest niskim, nałogowym pedałem pedantem, usilnie starającym się być dżentelmenem. Chroni swoje wąsy jakby to było 100000 dolarów[2].

Czym dokładnie zajmuje się i zajmował Herkules Poirot?

Herkules jest belgijskim (choć niektórzy uważają, że francuskim) prywatnym detektywem. Wcześniej był policjantem i mieszkał w rodzinnej Belgii, następnie przeprowadził się do Anglii.

Jak Poirot rozwiązuje zagadki?

Oto typowy plan rozwiązywania zagadek przez Poirota:

  1. Herkules jakimś cudem jest tam, gdzie kogoś zamordowano lub pojawia w połowie akcji książki, żeby odkryć kto zabił.
  2. Przesłuchuje wszystkich po kolei. Podczas przesłuchania, wydaje się stosować znane z Harry'ego Pottera veritaserum (być może także to podjumał Szalonookiemu?). Wszyscy jego rozmówcy, nawet jeśli spotkali go tego samego dnia, bez oporów zwierzają mu się z największych sekretów, rodzinnych brudów oraz fetyszy. Wyjątkiem jest oczywiście morderca, choć zwykle i on papla na tyle dużo, żeby dać detektywowi do myślenia.
  3. Umiera ktoś inny.
  4. Herkules znowu przesłuchuje, a w międzyczasie zwykle umiera ktoś inny.
  5. Po serii przesłuchań i wypiciu pół litra czystej, Poirot wysyła list do wróżki która mówi mu kto jest winny, po czym przypisuje sobie zasługi. zawstydzając policjantów,którzy nie domyślili się, kto jest winny.
  6. Ogłoszenie werdyktu Herkulesa odbywa się każdorazowo poprzez zebranie w jednym miejscu wszystkich (niekiedy także i nieżyjących) bohaterów dramatu i jest poprzedzone zbiorową orgią długą dyskusją, podczas której Herkules wyciąga na światło dzienne wszystkie brudy każdego z osobna. Nawet jeśli morderca jest tylko jeden, i tak większość postaci okazuje się przy okazji ukrytymi gejami, kleptomananami, niewiernymi żonami, oszustami finansowymi lub kimś, kto trzy lata wcześniej nie zapłacił za frytki w Mac'u.
  7. Zdemaskowany morderca w pierwszej chwili reaguje słowami "Ależ to jakieś niedorzeczności, monsieur Poirot!", ale gdy sprytny Belg przedstawia kolejne dowody, nawet najtwardszy koksu pęka i wsypuje się doszczętnie. Względnie strzela sobie w łeb na oczach wszystkich.

Ciekawostki

  • Herkules to imię mitycznego półboga z greckich mitów[3].
  • Mimo, że Poirot jest bardzo sławny, to i tak prawie nikt go nie rozpoznaje.
  • Według Herkulesa każdą zagadkę można rozwiązać myśleniem; do śmierci nikt go nie wyprowadził z błędu.
  • Poirot ma fioła na punkcie Syberii symetrii.
  • Część zagadek Herkules rozwiązywał wraz ze swoim angielskim popychadłem przyjacielem, niejakim Arthurem Hastingsem, którego zadaniem było głównie rżnięcie głupa, adorowanie wyczynów detektywa, a czasem naprowadzanie go na rozwiązanie zagadki jednym wypowiedzianym mimochodem zdaniem.

Niektóre książki, w których o nim przeczytasz

  • Morderstwo w Orient Expressie – tutaj był tylko jeden zamordowany i aż 12 winnych, którym Poirot odpuścił karę[4].
  • Kurtyna – tu Herkules popełnia samobójstwo i w wyniku tego umiera[5].
  • Inicjały zbrodni– tym razem jest to książka Sophie Hannah Montany z 2014 roku, której akcja dzieje się gdzieś w latach trzydziestych ubiegłego wieku.

Przypisy

  1. Bez skojarzeń!
  2. Za jego czasów dolar stał wysoko.
  3. Jakby ktoś nie wiedział.
  4. Autorka nie napisała, ile mu za to zapłacili.
  5. Kto by się spodziewał?