Completely Unprofessional: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M
Znaczniki: edytor wizualny zrewertowane
M (Wycofano ostatnie edycje autorstwa Psia Parówa; przywrócono ostatnią wersję autorstwa 87.101.39.101.)
Znacznik: rewert
 
Linia 33: Linia 33:
* [http://www.martinlechowicz.com Oficjalna strona Martina Lechowicza i spółki]
* [http://www.martinlechowicz.com Oficjalna strona Martina Lechowicza i spółki]
* [http://www.nieprofesjonalisci.com Oficjalne forum]
* [http://www.nieprofesjonalisci.com Oficjalne forum]
*[https://www.odwyk.com/ Odwyk]


[[Kategoria:Polskie zespoły]]
[[Kategoria:Polskie zespoły]]

Aktualna wersja na dzień 08:38, 7 sie 2022

Od lewej: Hugo (załatwiacz) i Martin (grajek) jadą na koncert

Completely Unprofessional – jednoosobowy zespół muzyczny grający poezję śpiewaną, który prezentuje podcast.

Tematyka utworów[edytuj • edytuj kod]

Utwory zespołu to akompaniament gitary i wokal. Piosenki grupy mówią o tym, jak źle, jak dobrze jest w Polsce. Twory wyśmiewające Polskę:

  • Kaleka społeczny – opowiada o tym, że największą kasę można w naszym kraju zrobić nie robiąc nic, zachodząc w ciążę i pijąc jabole.
  • Opóźniony pociąg pospieszny – gani PKP, śpiewając w ich imieniu przeprosiny skierowane do pasażerów, za m.in. powolną, bezpieczną jazdę spowodowaną stanem technicznym polskich torów.
  • Ballada o Podolskim – ochrzanianie ludzi z PZPN, za to, że nie chcieli Podolskiego w naszej reprezentacji.

Ale są też chwalące (a właściwie jest jeden):

  • Nawalony – podmiot liryczny może pić alkohol ile tylko mu się podoba, ponieważ jest Polakiem... więc jest wzmocniony.

Skład[edytuj • edytuj kod]

  • Martin Lechowicz – gitara, harmonijka, flet, wokal, keyboard, teksty;
  • Hugo Kosinski – nazywa siebie managerem zespołu;
  • Becia – ładuje płyty w koperty i udaje, że wysyła. Do nikogo jeszcze nie doszły;
  • Kalin Kodowacz – uważa się za kogoś w rodzaju webmastera;

„Kompletny Brak Profesjonalizmu”[edytuj • edytuj kod]

Kompletny Brak Profesjonalizmu to pierwsza i nie jedyna płyta zespołu (kolejna jest w drodze). Została wydana w nakładzie 700 sztuk, z którego zaledwie 9 zostało na składzie. Jak twierdzi Martin – są w niej piosenki smutne i wesołe, żeby było ciekawiej. Decyzja o zrobieniu tego miszmaszu kosztowała go dokładnie 10 sekund z życia.

Wyróżnienia dla zespołu[edytuj • edytuj kod]

  • Nagroda Publiczności dla najlepszego jednoosobowego zespołu muzycznego grającego na gitarze Takamine EG260-CBK, którego nazwa zaczyna się na „C”.
  • Wyróżnienie w lokalnym konkursie na najlepsze wykonanie „Obławy” Kaczmarskiego na klatce schodowej po dziesiątej wieczorem.
  • Nagroda Jury w Międzynarodowym Festiwalu Grup Muzycznych Założonych przez Martina Lechowicza.

Sukcesy Martina[edytuj • edytuj kod]

  • Nagroda za najlepszy polski podcast
  • Wyróżnienie w konkursie serwisu Interia360.pl na najlepszego Dziennikarza Obywatelskiego 2007/2008
  • Umieszczenie się na „liście Żydów w zniewalanej Polsce” po napisaniu donosu na siebie samego.
  • Ponad milion odsłuchań „Ballady o Podolskim” na YouTube. Puszczali ją też w kilku polskich radiach i w TVN24. To miło z ich strony.

Linki[edytuj • edytuj kod]