Szablon:Metallhead

Death (ang. śmierć) – amerykańska grupa muzyczna, jeden z prekursorów gatunku death metal. Zespół powstał w 1983 roku z inicjatywy gitarzysty i wokalisty Chucka Schuldinera, pod nazwą Mantas[7], dopiero w grudniu 1984 r. zmieniono nazwę na Death. Zespół został rozwiązany w 2001 roku wraz ze śmiercią Schuldinera w grudniu tego samego roku. Według danych z 2003 roku wydawnictwa zespołu w samych Stanach Zjednoczonych sprzedały się w nakładzie 368 184 egzemplarzy[8].Spis treści [ukryj] 1 Muzycy 2 Historia 3 Dyskografia 3.1 Albumy studyjne 3.2 Dema 3.3 Albumy koncertowe 3.4 Kompilacje 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne

Muzycy[edytuj]Ostatni skład zespołu Chuck Schuldiner – gitara, śpiew (1983-2001) Shannon Hamm – gitara (1996-2001) Scott Clendenin – gitara basowa (1996-2001) Richard Christy – perkusja (1996-2001) Byli członkowie zespołu Rick Rozz – gitara (1983-1985, 1987-1989) Matt Olivo – gitara (1985) John Hand – gitara (1986-1987) James Murphy – gitara (1989) Paul Masvidal – gitara (1989,1991-1992) Walter Traschsler – gitara (1990) Albert Gonzales – gitara (1990) Andy LaRocque – gitara (1993) Ralph Santolla – gitara (1993) Craig Locicero – gitara (1993) c.d. Bobby Koelble – gitara (1995) Scott Carlson – gitara basowa (1985) Erik Meade – gitara basowa (1985) Steve DiGiorgio – gitara basowa (1986,1991, 1993) Terry Butler – gitara basowa (1987-1990) Scott Carino – gitara basowa (1991-1992) Kelly Conlon – gitara basowa (1995) Kam Lee – perkusja, śpiew (1983-1985) Eric Brecht – perkusja (1985) Chris Reifert – perkusja (1986-1987) Bill Andrews – perkusja (1987-1990) Sean Reinert – perkusja (1991-1992) Gene Hoglan – perkusja (1993-1995) Chris Williams (zmarły) – perkusja (1996) Harold Levis – perkusja (1997)

Historia[edytuj]

Death w Mexico City, czerwiec 1989 - od lewej: basista Terry Butler, gitarzysta Paul Masvidal, menedżer Eric Greif, perkusista Bill Andrews i lider zespołu Chuck Schuldiner

Zespół Death powstał w 1983 roku. Pierwotnie nosił nazwę Mantas (od pseudonimu gitarzysty zespołu Venom Jeffreya Danna). Zespół założyli: Chuck Schuldiner (gitara), Rick Rozz (gitara) i Kam Lee (perkusja, wokal)[9]. Rok później nagrali płytę demo "Death by metal". Nie mogąc zarejestrować legalnie nazwy Mantas, Schuldiner zmienia nazwę zespołu na Death. Po jakimś czasie wokalista zmienił niemal cały skład grupy, a zespół nagrał swoją pierwsza pełną płytę Scream Bloody Gore. Płytę tę nagrali Schuldiner (wokal, bas i gitara), i Reifert (perkusja). W książeczce albumu pojawił się John Hand, jako gitarzysta rytmiczny, nie zarejestrował on jednak żadnej ścieżki na Scream Bloody Gore. Kolejną płytę Schuldiner postanowił nagrać z innymi muzykami i w ten sposób w 1988 roku powstało Leprosy. Tym razem u boku Schuldinera zagrali: Rozz (gitara), Butler (bas) i Andrews (perkusja). Skład nagrywający następną płytę (Spiritual Healing) ponownie uległ zmianie – tym razem miejsce Rozza zajął James Murphy. Należy dodać, iż z płyty na płytę zespół zaczął prezentować coraz bardziej dojrzałą, ale i coraz trudniejszą muzykę.

W wyniku przedłużającego się konfliktu z pozostałymi członkami grupy Schuldiner postanawia zawiesić działalność Death przed rozpoczęciem trasy koncertowej promującej album Spiritual Healing. Pomimo tego Bill Andrews (perkusja), Terry Butler (bas) decydują się na kontynuowanie działalności pod szyldem Death korzystając z pomocy Walta Traschlera (gitara, ex Rotting Corpse, pełnił również funkcje technicznego w zespole) oraz Louie Carrisalesa (wokal, Devastation). W takim gronie (bez udziału Schuldinera i wbrew jego woli) Death w grudniu 1990 roku wystąpił w Polsce w Katowickim "Spodku". Pogłębiający się konflikt pomiędzy Chuckiem a pozostałymi/byłymi członkami grupy zmusza go do skompletowania nowego składu w celu zarejestrowania następcy Spiritual Healing.

Mniej więcej w tym samym czasie Terry Butler i Bill Andrews zakładają razem z Kamem Lee i Rickiem Rozz'em (obaj ex-Death) zespół Massacre jako swoista muzyczna odpowiedz na Death Chucka Schuldinera. Jako ciekawostkę można nadmienić, ze we wkładce do albumu From Beyond zamieszczona zostaje informacja, ze Kam Lee nie korzystał z żadnych efektów wokalnych podczas procesu nagrywania, będącą czytelną aluzją do Schuldinera, którego wokal na Spiritual Healing faktycznie został poddany lekkiej "obróbce". Chuck zaś ostatecznie kompletuje nowy skład: Steve DiGiorgio (Sadus) oraz Sean Reinert (perkusja) Paul Masvidal (gitara)- obaj stanowiący człon zaprzyjaźnionego deathmetalowego (naówczas) Cynic. W takim oto składzie Chuck i spółka nagrywają w kwietniu 1991 roku płytę Human, z wielu względów uważana za przełomowe dzieło w dyskografii Death. Następnie zespół rusza w trasę koncertową po USA już bez Steve DiGiorgio (na basie zastąpił go Skott Carino) a potem po Europie. Europejska część trasy koncertowej nie zostaje jednak dokończona (w Polsce miał odbyć się koncert, Death miał wystąpić razem z Pestilence) z powodu problemów z wydawcą. W jakiś czas potem Masvidal i Reinert postanawiają skoncentrować na nagraniu pierwszego, długo oczekiwanego LP swojego macierzystego zespołu Cynic. Schuldiner nadal miał wiele pomysłów kompozycyjnych i w 1993 roku wydał płytę pt. Individual Thought Patterns. Do nagrania tego albumu ponownie namówił DiGiorgio oraz dodatkowo Hoglana i LaRocque. Dwa lata później zespół nagrał kolejną płytę Symbolic. Z poprzedniego składu pozostał tylko Hoglan. Przy tej płycie pomogli im Koelble i Conlon. Album miał jednak niskie wskaźniki sprzedaży i Chuck Schuldiner postanowił rozwiązać zespół. Skoncentrował się na innym swoim zespole Control Denied. W 1998 roku, wraz z członkami Control Denied Schuldiner postanowił reaktywować Death i nagrywał wraz z Shannonem Hammem (gitara), Richardem Christym (perkusja) i Scottem Clendeninem ostatnią studyjną płytę Death The Sound of Perseverance okrzykniętą najlepszą i najważniejszą płytą w historii death metalu. Po nagraniu tej płyty do składu na miejsce Clendenina ponownie wrócił DiGiorgio.

Po jakimś czasie wszystkie plany zespołu musiały zostać zmienione w związku z chorobą Chucka – był to guz mózgu. Pieniądze na operację postanowili zebrać fani. W 2001 wydana została płyta koncertowa Live in L.A. (Death & Raw) a w tym samym roku wyszła kolejna płyta koncertowa Live in Eindhoven, której dochód wspomógł zbiórkę pieniędzy na operację Schuldinera.

Mimo operacji, dnia 13 grudnia 2001 roku lider Death Chuck Schuldiner umarł.

Death swoją muzyką stworzył nowy rozdział w historii muzyki metalowej. Zespół opierał się niemal w całości na kompozycjach Schuldinera, którego śmierć była końcem grupy. W 2010 roku nakładem wydawnictwa Guitar World ukazała się książka pt. Death: The Deluxe Guitar and Bass Tablature Collection zawierająca transkrypcje partii gitar i gitary basowej utworów z repertuaru Death[10]. Dyskografia[edytuj] Albumy studyjne[edytuj] Scream Bloody Gore (1987) Leprosy (1988) Spiritual Healing (1990) Human (1991) Individual Thought Patterns (1993) Symbolic (1995) The Sound of Perseverance (1998) Dema[edytuj] Death by Metal (1984) Reign of Terror (1984) Infernal Death (1985) Rigor Mortis (1985) Back from the Dead (1985) Mutilation (1986) Albumy koncertowe[edytuj] Live in L.A. (Death & Raw) (2001) Live in Eindhoven (2001) Kompilacje[edytuj] Fate: The Best of Death (1992) Przypisy ↑ Mudrian, Albert; Wybierając śmierć - Niewiarygodna historia death metalu i grindcore'a; Wydawnictwo KAGRA; ISBN 978-83-87598-44-0 ↑ 2,0 2,1 Artist: Death (ang.). www.metal-archives.com. [dostęp 2009-03-22]. ↑ 3,0 3,1 3,2 Death (ang.). www.rockdetector.com. [dostęp 2009-03-22]. ↑ The Man-Machine Will Rock You: The Existential Paradox of Technical Death Metal, The High Hat, issue 9 (Fall 2007) ↑ BNR Metal Pages ↑ The simple technique behind a technical death metal band, Aardschok, November 1998 ↑ Daniel Ekeroth: Szwedzki Death Metal. Poznań: Kagra, 2008, s. 21. ISBN 978-83-87598-41-9. ↑ It's Official: CANNIBAL CORPSE Are The Top-Selling Death Metal Band Of The SoundScan Era - Nov. 17, 2003 (ang.). blabbermouth.net. [dostęp 2009-11-28]. ↑ Natalie J. Purcell: Death Metal music: the passion and politics of a subculture. USA: McFarland & Company, 5 maja 2003, s. 54. ISBN 978-0786415854. ↑ DEATH Tablature Collection Available - May 9, 2010 (ang.). blabbermouth.net. [dostęp 2010-05-10]. Linki zewnętrzne[edytuj] Oficjalna strona internetowa Death i Control Denied