Włodzimierz Szaranowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to 81.15.226.6. Autor wycofanej wersji to 84.10.131.85.) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Szaranowicz.jpg|250px|thumb|right|Włodziu lubi kamerę, a kamera lubi Włodzia...]]{{cytaty}} |
[[Grafika:Szaranowicz.jpg|250px|thumb|right|Włodziu lubi kamerę, a kamera lubi Włodzia...]]{{cytaty}} |
||
'''Włodzimierz Szaranowicz |
'''Włodzimierz Szaranowicz''' (ur. [[21 marca]] [[1949]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – jeden z wielkich guru [[Komentator sportowy|komentatorów sportowych]] (zwany czasami „Szaranem”). Ciągle aktywny. |
||
Zapisał się w historii niesamowitą zdolnością komentowania tego, co aktualnie NIE dzieje się na ekranie [[telewizor|TV]]. Specjalnością jego są [[skoki narciarskie]]. Potrafi opowiedzieć o rodzinie skoczka, o jego poprzednich sukcesach, o stanie psychicznym, o [[trener|trenerze]], [[menadżer|menadżerze]] i całym [[sztab szkoleniowy|sztabie]]. Zaletą jego jest to, iż nigdy nie wspomina o samym skoku zawodnika. Jeśli nawet wspomni, to źle ocenia wynik i należy wg własnych obliczeń dodać lub odjąć pięć metrów. |
Zapisał się w historii niesamowitą zdolnością komentowania tego, co aktualnie NIE dzieje się na ekranie [[telewizor|TV]]. Specjalnością jego są [[skoki narciarskie]]. Potrafi opowiedzieć o rodzinie skoczka, o jego poprzednich sukcesach, o stanie psychicznym, o [[trener|trenerze]], [[menadżer|menadżerze]] i całym [[sztab szkoleniowy|sztabie]]. Zaletą jego jest to, iż nigdy nie wspomina o samym skoku zawodnika. Jeśli nawet wspomni, to źle ocenia wynik i należy wg własnych obliczeń dodać lub odjąć pięć metrów. |
||
Wersja z 17:51, 4 lip 2007
Włodzimierz Szaranowicz (ur. 21 marca 1949 w Warszawie) – jeden z wielkich guru komentatorów sportowych (zwany czasami „Szaranem”). Ciągle aktywny.
Zapisał się w historii niesamowitą zdolnością komentowania tego, co aktualnie NIE dzieje się na ekranie TV. Specjalnością jego są skoki narciarskie. Potrafi opowiedzieć o rodzinie skoczka, o jego poprzednich sukcesach, o stanie psychicznym, o trenerze, menadżerze i całym sztabie. Zaletą jego jest to, iż nigdy nie wspomina o samym skoku zawodnika. Jeśli nawet wspomni, to źle ocenia wynik i należy wg własnych obliczeń dodać lub odjąć pięć metrów.
Wzór jest taki: jeżeli Szaran powie, że zawodnik przekroczył linię K – to zapewne nie przekroczył i vice versa. Jednym z wielu rekordów Szarana jest to, iż nigdy jeszcze nie ocenił dobrze odległości jaką uzyskał zawodnik. Nigdy!
Ulubieni zawodnicy (skoczkowie) „Szarana”
- Marcin „Diabełek” „Maskotka drużyny” Bachleda – tu lubi opisywać jego dynamit w nogach i placki jego mamy
- Jakub Janda - przyjaciel polskich skoczków, był nawet na weselu Roberta Matei
- Żorżi Szpet
- Andreas / Andersz Kjutel, Kytel, Kitel, Kutel a ostatnio nawet Fjutel
- Jane Maska
- Janne Hannawald
- Matti Hau... Hauma... Haumate... Hautamaki
- Cimi, Zimmi Ammann
- Rołar Ljokelsoj, Ljukkelsoej, Ljekelsej, Ljukelsoj, Ljokkesej
- Larsz Bysztel, Bysztoel
- Andersz Jakobszen
- Takanobu Okabe – znany jako Mistrz z Thunderbej
- Misiael Misi Urman
- Wolfgang Loicol / Loicyl
- Andreas Witholcl / Widhylzl / Widhoelc
- Szliri
- Morgi
- Kofi
- Robert Mati Mateja – łapiący formę i obycie wielkich imprez
- Noriaki Kasaj – zwycięstwo Norijakiego Kasaja
- Tommi / Tammi Ingebritsen / Inbegritsen / Inebrigsen
- Daiki Ito – umie polecieć jak ma wiatr
- Andyrsz Bordal
- Olli Hari
- Damian Jernej
- Alan Alen Elen Alborn Olborn Elborn
- Arika Chigaszi - niziutki i leciutki, daleko skaczący przy dobrych wiatrach (jakież to nietypowe)
- Ildar Fatkulin / Fatciulin / Faszulin
- Tami Kióruktóryuwielbiawielkieskocznie
- i oczywiście Adam Małysz – którego nazwisko lubi kilkadziesiąt razy powtórzyć na zawodach i jakimś cudem jeszcze go nigdy nie przekręcił!
Ulubione słowa „Szarana”
- fajter, tajming, nonejm, nołbady, kaki tołcz, laki laser, filing, biomaszyna, regres, progres, laki luzer, kapitalny skok, fizykoterapeutystka, oł-łaaa, równowieśnik, hil sajz, powiało go jak latawca, ależ kapitalny/a/e/ie, pobudzony (o zawodniku).
