Koc: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Jasnowidzka. Ofiarą rewertu jest Jakubo96.) |
Del Pacino (dyskusja • edycje) M |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat|Nie zimno teraz|Komentarze jaskiniowców przy użyciu protoplasty koca}} |
{{cytat|Nie zimno teraz|Komentarze jaskiniowców przy użyciu protoplasty koca}} |
||
{{t}}przedmiot wykonany z niezidentyfikowanego materiału (dawniej wełny), służący do utrzymywania temperatury ciała na poziomie umożliwiającym podtrzymywanie procesów życiowych. |
{{t}}przedmiot wykonany z niezidentyfikowanego materiału (dawniej [[wełna|wełny]]), służący do utrzymywania temperatury ciała na poziomie umożliwiającym podtrzymywanie procesów życiowych. |
||
==Geneza== |
==Geneza== |
||
Historia koca sięga epoki lodowcowej. Jaskiniowcom nagle z jakiegoś niewyjaśnionego powodu (może przez ten lód), ich własna skóra przestała starczać za źródło ciepła. W skrajnej desperacji, znaleźli więc chudego |
Historia koca sięga epoki lodowcowej. Jaskiniowcom nagle z jakiegoś niewyjaśnionego powodu (może przez ten [[lód (woda)|lód]]), ich własna skóra przestała starczać za źródło ciepła. W skrajnej desperacji, znaleźli więc chudego [[mamut]]a, zajebali go kawałkami kamienia i wcisnęli mu się pod brzuch. Pierwszy raz zaznali wtedy takiego ciepła. Wkrótce cała wioska skupiła się wokół martwego zwierzęcia, i żyliby pewnie tak do dziś, gdyby nie fakt, że martwe zwierzęta szybko się psują i gniją. Dlatego też zostali zmuszeni do pocięcia mamuta na kawałki, i rozpoczęcia szczegółowych badań. Jak się okazało po ekspertyzie [[wódz|rzeczoznawcy]], sama sierść z mamuta jest złym przewodnikiem ciepła i dobrze zatrzymuje ciepło. Tak rozpoczęła się era koców. |
||
[[Kategoria:Przedmioty codziennego użytku]] |
[[Kategoria:Przedmioty codziennego użytku]] |
Wersja z 13:35, 9 cze 2011
Nie zimno teraz
- Komentarze jaskiniowców przy użyciu protoplasty koca
Szablon:Tprzedmiot wykonany z niezidentyfikowanego materiału (dawniej wełny), służący do utrzymywania temperatury ciała na poziomie umożliwiającym podtrzymywanie procesów życiowych.
Geneza
Historia koca sięga epoki lodowcowej. Jaskiniowcom nagle z jakiegoś niewyjaśnionego powodu (może przez ten lód), ich własna skóra przestała starczać za źródło ciepła. W skrajnej desperacji, znaleźli więc chudego mamuta, zajebali go kawałkami kamienia i wcisnęli mu się pod brzuch. Pierwszy raz zaznali wtedy takiego ciepła. Wkrótce cała wioska skupiła się wokół martwego zwierzęcia, i żyliby pewnie tak do dziś, gdyby nie fakt, że martwe zwierzęta szybko się psują i gniją. Dlatego też zostali zmuszeni do pocięcia mamuta na kawałki, i rozpoczęcia szczegółowych badań. Jak się okazało po ekspertyzie rzeczoznawcy, sama sierść z mamuta jest złym przewodnikiem ciepła i dobrze zatrzymuje ciepło. Tak rozpoczęła się era koców.