Fanfik

...then she ripped out his guts with her penis and pissed on his stomach...

Fragment raczej nietypowego "slasha"

Fanfic (fanfik, skrót od anglosaskiego fan fiction, zwana też literaturą blogaskową) – fanowska fikcja, opowiadania tworzone przez fanów, nawiązujące do już istniejących filmów, książek, seriali, mang... ogółem do rzeczy, które ktoś już kiedyś stworzył.

Klasyfikacja

Pierwsze spotkanie ze slashowym fanfikiem

Fanfiki w teorii dzielą się na:

• alternatywne – autor nie zgadza się z tym, co zostało przedstawione w oryginale i smaży całą historię od nowa
• kontynuacje – autor dochodzi do wniosku, że mu mało i pisze dalszy ciąg
• poboczne – autor lituje się nad zupełnie olaną w oryginale postacią trzecioplanową i wymyśla wielką historię, w której zmienia ją w głównego bohatera.

W praktyce pojawiają się jeszcze dwie podgrupy:

• romansowe – autor ze względu na niedobór miłosnych wątków w oryginale łączy w pary heteroseksualnych bohaterów, który pierwotnie ani trochę nie mieli się ku sobie, a czasem wymyśla swoją własną postać (najczęściej swoje alter ego), która zakochuje się w ulubionym bohaterze autora
• slashe – autor łączy w parę bohaterów tej samej płci. Nawet, jeżeli w oryginale tym postaciom związek homoseksualny nie przeszedłby przez myśl.

Publikacja

Z racji wątpliwości natury prawnej i autorskiej (wszak pisze się o postaciach i światach, które wymyślił kto inny), fanfiki tworzone są za darmo i publikowane albo w Internecie albo w tak zwanych fanzinach, czyli fanowskich czasopisemkach, najczęściej poświęconych konkretnemu uniwersum.

W teorii prace z tego gatunku dają możliwość nowego, świeższego i szerszego spojrzenia na znane już światy i bohaterów, jednak w praktyce nie jest tak różowo. Lwia część fanfików to marne literacko, nie przepuszczone przez Worda potworki napisane na przysłowiowym kolanie w 20 minut, wyrażające wybujałe fantazje i kompleksy domorosłych autorów. Fanfiki romansowe i slashe często są w wypadku braku scen erotycznych słabymi romansidłami, a w wypadku ich obecności równie słabymi pornosami. Dodawane przez autorów własne postaci, zwłaszcza żeńskie, zazwyczaj wyrażają cechy charakterystyczne dla tak zwanych Mary Sue – wyidealizowane bohaterki, piękne, mądre i kochane, na które wszyscy główni herosi lecą jak dzikie psy.