Lektura

Lektura (łac. lecturus – do przeczytania) – książka, dłuższa wersja streszczenia, której przeczytanie warunkuje zdanie do następnej klasy, a w konsekwencji zdanie matury. O tym, co ma być lekturą, decyduje Ministerstwo Edukacji. W efekcie lista lektur zmienia się przy każdej zmianie rządu i zależy od tego, co czyta i co lubi konkretny minister. Wbrew swojej łacińskiej nazwie, są to najczęściej książki nie do czytania; jest to o tyle zrozumiałe, że gdyby były ciekawsze, nie byłyby obowiązkowe, bo i tak każdy by je przeczytał.

Lektura ma ukazać uczniowi nie tylko piękno języka polskiego – co w przypadku książek starych jest dość ryzykowne, ale również pokazać wartości, niezbędne młodemu człowiekowi w życiu. Polskie lektury lansują zatem następujące wartości:

• niedbalstwo i bumelanctwo – Latarnik Sienkiewicza
• tendencje samobójcze i emo – Cierpienia młodego Wertera Goethego, Mały Książę Antoine'a de Saint-Exupéry'ego, Balladyna Juliusza Słowackiego
• niedojrzałość psychiczną - Mały Książę Antoine'a de Saint-Exupéry'ego
• awanturnictwo, nieodpowiedzialność i brak kultury – Potop Henryka Sienkiewicza, Opium w rosole Małgorzaty Musierowicz
• puszczalstwo – Chłopi W. S. Reymonta
• niezrównoważenie psychiczne – Dziady A. Mickiewicza, Kordian J. Słowackiego
• pogardę dla cudzych uczuć – Ludzie bezdomni S. Żeromskiego
• hochsztaplerkę i lawirowanie – Lalka B. Prusa
• wygodne życie bez pracy – większość z powyższych

Lista lektur

Niewiele osób wie, że lektury dobrane są po to, aby oddawały niedokładnie ukrytą prawdę o naszym kraju. Szablon:T-W pustyni i w puszczy Szablon:T-Dziady i Ludzie bezdomni Szablon:T-Potop Szablon:T-Krzyżacy Szablon:T-Chłopcy z placu broni Szablon:T-Syzyfowe prace Szablon:T-Rozdziobią nas kruki, wrony... Szablon:Stublit