Cytaty:Ciało

Ciało – cytaty.

A Ą B C Ć D E Ę F G H I J K L Ł M N Ń O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

• – A jednego razu wieźliśmy krasnale do Amsterdamu. Przyszła niedziela, nuda, robić nie ma co. Od jarania trawy ryj mi całkiem zesztywniał. To myślę: a co mi tam, niech stracę – skoczę do muzeum!
  – Raz byłem z klasą w muzeum. Wojska czy coś. Dali nam filcowe kapcie, walłem się w haubicę, pięć szwów. Pieprzę muzea...
  – Ale to nie było zwykłe muzeum, to było Muzeum Seksu.
  – Muzeum Seksu? U mnie w bloku mieszka jedna, co ją tak wołają...
  • Opis: Goldi i Dizel rozmawiają w aucie przed akcją
• – A mówiłem: nie ruszaj tych flaszek, to nie!
  – A skąd one się tu w ogóle wzięły?
  – Dynksiarz zostawił. Robi teraz na cmentarzu.
  – A po cholerę mu na cmentarzu takie świństwo?! Kogo tam jeszcze można otruć, jak i tak już wszyscy nie żyją.
  – To do nowej usługi jest. Tak, teraz ludzie mają więcej kasy i więcej wymagań. Już nie wystarczy, żeby mamusię czy teścia umyć, ubrać i do ziemi. Teraz w modzie jest balsamowanie... (...) Zatrudnili jednego Ruska, jakiegoś specjalistę, co się mumią Lenina zajmował, no i zamówienia mają teraz na trzy miesiące naprzód. Ledwie kto krewnego do szpitala przywiezie, już miejsca bukuje. A kaska leci!
  – Ale przecież to jest nielegalne.
  – Dlatego miksturę do balsamowania Dynksiarz trzyma u nas. To znaczy trzymał, bo mu ją Wolter wypił.
  – No i co będzie, kurwa, mumią?
  – Cholera wie. Ale z pewnością minie trochę, zanim się rozłoży...
  • Opis: Julek i Cezar rozmawiają o tragicznej śmierci Woltera

B

• – Byłem kiedyś organistą w małej wiejskiej parafii i... trochę dawałem w szyję. No to proboszcz rzucił na mnie klątwę, że jak będę dalej pił, to pójdę do piekła. Nie, uwierzyłem. Od tego czasu nie piję. Dosypuję do alkoholu żelatyny, czekam, aż zgęstnieje i zjadam. Zjadam, więc nie piję.
  • Opis: wyznanie Julka na temat picia alkoholu

J

• – Jeszcze tydzień, dwa i Wolter byłby sławny na cały świat.
  – A co? Wzięli go do Ich Troje?
  – Ty jesteś jednak megaworem! On wiedział, kto jest ojcem Maleństwa.
  – Czego?
  – Kogo. Kiedy Kangurzyca pojawia się w Lesie, od razu ma ze sobą Maleństwo i nigdy nie mówi, kto jest jego ojcem. Ale z zachowania niektórych zwierzątek, można wnioskować, że mają z tym coś wspólnego.
  – Jakich zwierzątek, co ty, odbiło ci?
  – Mówię o Kubusiu Puchatku, młotku! Wolter analizował tę bajkę, doszedł do wniosku, że jeżeli połączy się martenowską koncepcję...
  – Czekaj, czekaj, jaja sobie ze mnie robisz, tak?
  – Nie, czemu?
  – Czemu?! No bo trudno mi uwierzyć, że przez półtora roku mieszkałem pod jednym dachem z facetem, który zastanawiał się, kto walił kangura?!
  • Opis: Cezar i Julek prowadzą kolejną analizę treści „Kubusia Puchatka”
• – Już prędzej Puchatek.
  – Puchatek to dzieciak! Wpierdziela miód i śpiewa głupie piosenki.
  – A to: „Co wtorek Maleństwo spędzało cały dzień, ze swoim serdecznym przyjacielem Królikiem i co wtorek Kangurzyca spędzała cały dzień, ze swoim serdecznym przyjacielem Puchatkiem, ucząc go skakać”? Rozumiesz, co jest grane? Królik zabiera dzieciaka na cały dzień, a mamusia sobie „skacze” z Puchatkiem. Dobre, co? Małe, seksualne co nieco. A jakie masz gwarancje, że nie robili tego wcześniej, zanim mały się urodził?
  – Ale jak, przecież ona wcześniej nie mieszkała w Lesie.
  – Stary, nie bądźmy dziećmi...
  • Opis: Cezar i Julek analizują treść „Kubusia Puchatka”

M

• – Michał Anioł, idź przypudrować nos.
  – Słucham?
  – No wypierdalaj.
  • Postaci: Brat Trzeci i rzeźbiarz
• – Mógłby mnie pan ogolić? (fryzjer udaje, że nie słyszy) Ogolić się chciałem!
  – Byłbym zobowiązany, gdyby pan opuścił mój lokal.
  – Słucham?
  – Wypierdalaj!
  • Opis: Julek u fryzjera
• – Myślę, że wiem. Królik jest ojcem.
  – Też wymyśliłeś...
  – Nie, no mówię ci, no, Królik zmajstrował tego małego kangura. Przecież to bardzo proste. Posłuchaj, jak tylko mama Kangurzyca pojawia się w Lesie, to Królik zaczyna kombinować. Napuszcza Prosiaczka i Puchatka, żeby porwali Maleństwo. A po co? Czekaj, czekaj... „Powiemy ci, gdzie jest maleństwo, jeśli obiecasz, że zabierzesz się z Lasu i nigdy już w te strony nie wrócisz.”
  – No i co z tego?
  – Jak to: co z tego? No, ruszże głową, chłopie! Zmajstrował bachora, a teraz się boi, że matka przyjechała po alimenty. Chce ją zastraszyć, rozumiesz, więc porywa dziecko. Skurwiel!
  • Opis: kolejna analiza treści „Kubusia Puchatka”
  • Postaci: Julek i Cezar

N

• – Na mnie patrz, idioto. Mają być podobne do mnie.
  – No, ale przecież panowie są tacy sami.
  – Ludzie są niepowtarzalni, debilu. Jeśli z osiemdziesięciu milionów Niemców, tylko dziesięć procent ma domy, to ile tam jest domów czekających na krasnale?
  – No, osiem milionów.
  – Właśnie, czyli osiem milionów figurek. Nawet Michał Anioł nie miał takiej szansy. Doceń to.
  • Postaci: Brat Trzeci i rzeźbiarz
• – Nie będziemy już truć parówkami?
  – Nie, bąbelku, zrobimy to klasycznie, a krasnale?
  • Opis: rozmowa wnuczki i babci, płatnych zabójczyń

P

• – Panie komisarzu, w warsztacie nie było poszukiwanych dokumentów, ale mamy kolejnego trupa. Kobiety. Chociaż... właściwie nie kobiety.
  – Od kombinowania to są wyżsi szarżą, Pogruda. Wy mówcie prosto.
  – Zakonnicę znaczy się, panie komisarzu.
  – Ciekawe. W sferach duchownych się jeszcze, carbonara, nie obracałem. A sprawcy? Ujęliście sprawców?
  – Tak, dwóch. Chociaż, tak właściwie jakby jeden.
  – Co mi tu, Pogruda, jakieś farfale wciskacie? To w końcu ile ich jest?
  – No dwóch, ale to bracia syjamscy. Bokami zrośnięci.
  – Pewnie przez te detergenty... Zaczęli sypać?
  – Na razie udają walniętych, mówią, że zakonnicę mają przez pomyłkę. Że ją podmienili na trupa, którego ktoś, rzekomo, znalazł w pociągu.
  – Każdy by chciał znaleźć trupa w pociągu. Ale do tego trzeba się nazywać Ja. Gdzie zakonnica?
  – W furgonetce na parkingu.
  – A zroślaki?
  – W sali przesłuchań.
  – A wy mi tu, gorgonzola, siedzieć grzecznie. Z wami jeszcze nie skończyłem...
  • Postaci: komisarz Haberek i aspirant Pogruda
• – Pobiegliśmy do samochodu. Nie miał kół.
  – Mógłbyś powtórzyć?
  – Nie miał kół, ktoś nam koła zajebał.
  – Zajebał koła... To my jesteśmy złodziejami! Wiesz, czym się różnią złodzieje od niezłodziei, Goldi? Bo to oni zajebują, a nie im zajebują! Czujesz tą jebaną różnicę?!
  • Opis: Goldi opowiada Zygmuntowi, dlaczego nie udał się skok na kościół
• – Przepraszam, można?
  – Szkarlatyna! Wiozę dzieci ze szkarlatyną!
  – To może mógłbym pomóc, ja jestem pediatrą...
  – A ja chirurgiem. Wypierdalaj!
  • Opis: do przedziału w pociągu, w którym siedzi Goldi usiłuje wejść inny pasażer

S

• – Skok! Skok! A ten co?! Dragi?!
  – Ależ skąd, panie sierżancie! Tylko wóda – zgodnie z rozkazem! Klasyczna zwiewka po destylacie!
  – Wypierdolić! Przetrzeźwieje w locie!
  • Opis: reakcja sierżanta komandosów na widok nieprzytomnego żołnierza
• – Stać! Policja, ręce do góry! Co tu robicie?
  – My? Nic.
  – Pedały?
  – Nie, skąd!
  – Nie ma się czego wstydzić, ludzka rzecz.
  • Postaci: policjanci, Dizel i Goldi

W

• – Weszliśmy do kościoła przez okno. Latarka nam zgasła. Trzeba było zapalniczką. Całe palce mam poparzone...
  – Konkretnie, debilu.
  – Konkretnie, to ciemno było. Więc mówię do Dizla: „Dizel, na Braille’a kraść się nie da. Koło ołtarza musimy coś znaleźć.
  • Opis: Goldi opowiada Zygmuntowi dlaczego nie udał się skok na kościół

Z

• – Zygmunt, ja już mam tego dosyć. Prowadzę warsztat samochodowy, płacę podatki, wysyłam czeki na Owsiaka i nie chce skończyć w pierdlu tylko dlatego, że brat, z którym mam akurat wspólne biodro, przemyca dzieła sztuki w krasnalach ogrodowych i wozi koleją zwłoki agentów tajnych służb!
  – Tysiące razy ci mówiłem, nie mogą cię wsadzić do więzienia, bo jesteś uczciwy. A mnie też nie, bo razem ze mną musieliby zamknąć uczciwego człowieka. Heniu, ja jestem jedynym przestępcą na świecie, któremu mogą nafiukać.
  • Opis: rozmowa braci syjamskich, Henryka i Zygmunta