Ołówek

Ołówek – środek piśmienniczy stworzony przede wszystkim do tworzenia rysunkowych pornoli. Później używany – z niechęcią – w zeszytach ćwiczeń i na testach w amerykańskich szkołach. Odwieczny wróg długopisa i najlepszy kumpel linijki na matematyce.

Plik:Olowek.jpg

Broń każdego szanującego się kujona. Ołówek!

Pierwsze wejrzenie

Ołówek składa się z paru elementów:

1. Rękojeść – najdłuższa część ołówka. Zwykle dobrze się ją trzyma, lecz maleje w czasie używania. Dobra do zadawania ciosów ogłuszających, gdy zostanie użyta jako broń obuchowa.
2. Ostrze – dolne zakończenie ołówka, zwykle składające się z grafitu, napełnionego jadem kobry, czasem pozostawia po sobie czarny, zmazywalny ślad (patrz: gumka) oraz drewnianego, ostruganego elementu, nadaje ołówkowi szpanerski wygląd. Ostrze zwykle służy za broń kłującą.
3. Zakończenie – nieraz jest to gumka włożona w metalową otoczkę. Po usunięciu gumki, może służyć za broń krótką użyteczną w starciach w zwarciu.

Drugie wejrzenie

Ołówek nie ma drugiego wejrzenia (ale ma dwa końce).

Trzecie wejrzenie

Ołówek ma to do siebie, że się łamie. Oprócz tego występuje w wielu twardościach. I tak zaczynając od tego, którym można kruszyć skały H93, aż po gumowy B48. Czym bardziej miękki, tym łatwiej goją się zadane nim rany. B od numeru 14 w górę, nie nadaje się do walki przez swą zbytnią miękkość i łamliwość (od B30 nawet przez owej łamliwości brak – właściwości gumy). Nadaje się idealnie do wbijania w podniebienie lub oko nielubianemu koledze lub byłej dziewczynie.

Zestaw rysownika

Każdy rysownik ma w swym zestawie:

1. Ołówek
2. Strugaczkę
3. Gumkę (zwykle Unimil/Durex)

Zastosowanie

• Do Samoobrony.
• Do kawałów na prima aprilis.
• Do gryzienia i obgryzania.
• Do szpanowania przed kolegami.
• Do zamalowywania białych kratek w zeszycie, tworząc specyficzną szachownicę.
• Czasami do notowania lub pisania, ale to rzadkość.