Alkoholik
Menel – osobnik, najczęściej płci męskiej potrzebujący do funkcjonowania tylko wina w kartonie po 3,50zł. Wielu meneli czasem potrzebuje tzw. fajek. Wykupują i wypalają ich ogromne ilości. Bardzo często zbierają się w duże skupiska w miejscach, zwanych mylnie parkiem. Bogatsi organizują libacje we własnej melinie. Popularnym miejscem występowania meneli jest sklep (najczęściej z artykułami monopolowymi, rzadko kupuje coś innego), mówimy wtedy, że menele stoją pod sklepem.
Groźny wirus
Istnieje teoria, która głosi, iż menele cierpią na genetyczną chorobę pigmentu, za którą odpowiedzialny jest wirus C2H5OH (zwany także etanolem). Prowadzone w tej dziedzinie badania wykazały, iż poziom zawartości wirusa w organizmie menela waha się. Najwyższy jest w okolicach wypłaty lub renty babki. Wprowadzono klasyfikację meneli ze względu na zawartość w organizmie szczepów wirusa (zwanych także promilami): najebany, najebany jak szpak, najebany w trzy dupy, najebany jak szpadel, najebany w dechę i napierdolony. Wolny od wirusów organizm zwany jest trzeźwym.
Wiadomo, że wirus C2H5OH jest przyczyną niewyjaśnionego do tej pory zjawiska znikania meneli. Istnieje podobno zależność pomiędzy zawartością etanolu w organizmie i widzialnością menela. Im niższa zawartość tego wirusa, tym trudniej menela zobaczyć. Wykazał to w swojej pracy znany menelolog Zdzisław Gorzała. Obserwował on zachowania meneli i po kilku latach wnikliwych badań stwierdził, że nigdy nie widział żadnego menela w stanie trzeźwości. Według niego to niezbity dowód na to, że menel bez wirusa w organizmie jest niewidzialny.
Pod wpływem wirusa często dostrzegane są zmiany konformacyjne w konfiguracji przestrzennej menela. Najczęściej obserwuje się przejście zarażonego ze stanu wertykalnego, w stan horyzontalny (przykład na załączonym obrazku). Zmiany te tłumaczy się często dobrotliwym działaniem mikroba, który obniżając środek ciężkości swojej ofiary, wpływa dodatnio na jej stabilność.
Konfiguracja przestrzenna
Wyróżniamy cztery stany w konfiguracji przestrzennej menela:
- pozycja wertykalna – charakterystyczna dla organizmu wolnego od wirusa lub w początkowym stadium infekcji; meneli w tej pozycji można zaobserwować najczęściej w tzw. okresach krytycznych (przed wypłatą/rentą) kiedy to stężenie wirusa we krwi staje się krytycznie niskie.
- pozycja zachwiana – rosnące stężenie cząsteczek wirusa w organizmie powoduje wprawienie menela w ruch drgający, wykres toru ruchu menela w tym stadium nazywany jest przez menelologów wężykiem (przez laików mylnie określany jako sinusoida).
- pozycja motylem jestem – kiedy stężenie wirusa w osoczu wyrównuje się ze stężeniem innych morfotycznych składników krwi menel osiąga stan zwany motylem jestem – w tym stadium najmocniej uwidacznia się przewrotne i podstępne działanie wirusa; kiedy zainfekowanemu udziela się silne wrażenie lekkości oraz wiara w brak istnienia sił grawitacji rosnąca zawartość wirusa niezwykle szybko wymusza na menelu obniżenie środka ciężkości oraz zwiększenie powierzchni oddziaływania z podłożem szybko prowadząc do przejścia w kolejny stan chorobowy.
- pozycja horyzontalna – etap ostateczny porównywany często do charakterystycznego dla religii wschodu stanu nirwany; charakteryzuje się zmaksymalizowaniem powierzchni oddziaływania menela z gruntem (co w zdecydowanej większość przypadków oznacza po prostu wyglębienie się), zamieraniem komórek nerwowych oraz zanikiem drugorzędnych funkcji życiowych takich jak respiracja czy utrzymywanie ciepłoty ciała; zwiększa się natomiast aktywność istoty białej mózgu: rośnie szansa na opuszczenie swojego siała (tzw. OBE) oraz odbycia podróży do innych stanów egzystencji; dla większości meneli okresowe, wręcz chroniczne, osiąganie tego stanu staje się jedynym celem i sensem egzystencji, co wskazuje na właściwości uzależniające wirusa.
