Ściąga
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 11:26, 24 sie 2010 autorstwa 83.13.17.14 (dyskusja) (→Miejsca do umieszczenia ściągi)
Ściąga – podręczna pomoc naukowa, tzw. kompendium wiedzy lub niezapominajka. Dotyczy rożnych aspektów życia, najczęściej naukowego. Jest nieodzownym elementem każdego sprawdzianu bądź testu.
Rodzaje ściąg
Wyróżnia się:
- ściągi pracochłonne – ich wykonanie zajmuje więcej czasu niż nauczenie się materiału (ale sprawia dużo więcej radości!). Są swoistymi dziełami sztuki, wytworem długiej i męczącej pracy;
- ściągi na chybcika – szybkie napisanie pewnego tekstu na ławce, książce, ręce. Mało efektowne. Ściągi tego rodzaju najczęściej zawierają tylko kilka wyrazów lub najwyżej kilka najważniejszych zdań;
- ściąga kartka pomocniczka – tłumaczysz wszystkim, że to tylko do uczenia, a tak naprawdę to ściąga trafna
- ściągi-olbrzymy – wyrwane z zeszytu kartki, tekst zapisany na całej ławce, zgromadzony podczas całorocznej nauki. Może służyć także jako notatka;
- ściągi nie wiadomo co – prezent od koleżanki/kolegi znanego z nieczytelnego charakteru pisma. Najbardziej denerwujący rodzaj ściągi: jest, ale nie wiadomo, co z tym zrobić;
- ściągi trafne – najbardziej pożądany rodzaj ściąg. Jest na nich napisane wszystko, co potrzebne jest na teście lub sprawdzianie;
- ściągi strata czasu – przygotowana w domu, zajmuje wiele czasu, jednak okazuje się zupełnie błędna pod względem merytorycznym;
- ściąga książka, tzw. bryk – opracowane i zebrane przez jakieś wydawnictwo w formie małej podręcznej książeczki przypominającej zeszyt. Najczęściej jej źródłem są tzw. ściągi strata czasu, zebrane po sprawdzianie spod ławek;
- ściągi gotowe – cegiełki (na lekcjach religii - katechizmy) rozdawane przez nauczycieli;
- ściąga doskonała – czyli taka, której nauczyciel nigdy nie zobaczy - należy się jej nauczyć na pamięć, spalić i wyrzucić do śmietnika, nie koniecznie w takiej kolejności;
- ściąga z odpowiedziami – czyli taka która zawiera wszystkie odpowiedzi do danego testu,
ukradzioneznalezione przypadkiem w szufladzie nauczyciela (najlepiej szukać kiedy wyszedł); - ściąga testowa – ściąga ta jest gotowym testem, zawartym w książce dla nauczyciela. Najlepiej, aby uczniowie posiadali takie książki w domu;
- ściąga internet w fonie – cały materiał na klasówkę czy test nie zmieści się na malutkiej karteczce. Maniacy komputerowi, komórkarze, niektórzy luzacy (czyli ci najbardziej leniwi) wykorzystują internet w telefonie by pominąć to ograniczenie a wiadomo w internecie też się znajdą odpowiedzi na „zadania na szóstkę”;
- ściąga dzieło sztuki – w postaci wielkiej kartki A4 na stole zdobionej brokatem, kolorami i innymi pierdołami, skuteczne jeśli dla nauczyciela ściąga to mała karteczka i stwierdzi że wielka i rzucająca się w oczy kartka nie jest ściągą, gorzej jak nauczyciel jest ciekawski i będzie chciał przyjrzeć się kartce;
- szyfer-macher – zapisana na kartce alfabetem greckim lub cyrylicą;
- ściąga telefon do przyjaciela – właściwie sms do przyjaciela. Patent działa za pomocą sms-a, my wysyłamy pytanie, a osoba, z którą mamy kontakt studiuje encyklopedię lub inne źródło wiedzy i podaje odpowiedź. Metoda ta wymaga co najmniej dwóch osób, ale jest dość popularna;
- ściąga niewidka – jest to tekst zapisany drobnym druczkiem na kartce, na której zapisujemy odpowiedzi. Gorzej, jeżeli nauczyciel rozdał kartki na odpowiedzi;
- ściąga drukowana – jest to pomoc naukowa wydrukowana małą czcionką przed lekcją w szkolnej bibliotece;
- ściąga słuchowa – jest to ściąga nagrywana na komórkę lub MP3 dzień przed testem. To jeden z lepszych sposobów pomyślnego napisania testu gdyż nauczyciel nie jest w stanie dostrzec słuchawki ponieważ zasłaniamy ją ręką i cały test przesiadujemy w pozycji „myślącej”.
- ściąga paznokietka - ściąga pisana ołówkiem (rzadziej długopisem) na paznokciach przydatna gdy nauczyciel jest dociekliwy.
Miejsca do umieszczenia ściągi
- w rozporku
- w rękawie
- w staniku (tylko dla dziewcząt, niepolecane, jeśli nauczyciel jest młodym kawalerem lub starym erotomanem)
- między nogami
- pod kartką
- w piórniku (o ile ktoś posiada)
- na parapecie
- jako nagranie w odtwarzaczu MP3
- pod przezroczystą okładką w zeszycie
- w obudowie przezroczystego długopisu
- na krześle
- na plecach kolegi siedzącego ławkę wcześniej
- w paczce chusteczek higienicznych/na chusteczce higienicznej
- na kartce, na której aktualnie piszemy test
- na tablicy (kredą, duże i wyraźne)
- w kanapce
- na powiece (tylko z małymi!)
- w kieszeni
- na etykiecie od butelki
- w ostateczności, kiedy nauczyciel prosi o jej pokazanie, a właśnie wcisnęliśmy ściągę pod ławkę, można umieścić ją między kolanem a blatem (dociskać). Trzy minuty da się wytrzymać
- w telefonie jako notatki, kiedy to mówi się liczę na kalkulatorze, nawet jeśli jest to lekcja polskiego.
- napisana długopisem z tuszem widzialnym tylko w ultrafiolecie na kartce, na której aktualnie piszemy. Długopisy te zazwyczaj mają wbudowaną małą żaróweczkę ultrafioletową
- w ustach (musi być napisana długopisem wodoodpornym)
- w gatkach, tam raczej żaden nauczyciel nie zagląda
- Między palcami (najlepiej u rąk - bardziej dostępne)