Devil May Cry

Szablon:Tjedna z najbardziej docenianych gier XXI wieku. Jej fenomen leży w buźce oraz białych włoskach głównego bohatera, na którego lecą nie tylko fanki serii, ale i .

Przez wszystkie części serii, w rolę głównego bohatera wcielił się półdemon Dante, który jak na każdego demona przystało, jest wiecznie młody, choć co jest dość ciekawe, zestarzał się w czwartej części gry. Jego inteligencji zaprzecza fakt, że zeskoczył z mierzącej jakieś 200 pięter wieży. O jego braku szczęścia do kobiet świadczyć może fakt, że gdy złapał jedną spadającą z tejże wieży, w podzięce wpakowała mu dwie kulki w głowę. Żeby było ciekawiej, tą drugą złapał w zęby, a następnie wypluł. Jego bratem jest drugi półdemon o imieniu Vergil, który codziennie pakuje sobie we włosy 5 ton żelu. Na nic to się jednak zdało, gdyż w walce z Dantem grzywka opadła mu na czoło drastycznie ograniczając widoczność, co w konsekwencji się na nim zemściło.

Fabuła gry

Główny bohater chce wyciągnąć odszkodowanie od firmy ubezpieczeniowej demonów, które – delikatnie mówiąc – rozwaliły mu sklep. Chociaż sam zniszczył większość sprzętu to i tak chce zmusić swoich przyjaciół z piekła rodem, by pokryli straty.

Symptomy uzależnienia Devil May Cry

-Uderzasz mieczem we wszytsko i we wszytskich w nadzeji że wypadnie z nich red orbs. -Masz poczucie chumoru jak vergil i na żarty reagujesz wyciągnięciem katany. -Bijesz się z przeciwnikami na oko jakoś ... 10 razy większymi od ciebie. -żucasz wodą święconą w przeciwników w nadzieji że zada im poważne obrażenia. -Skaczesz z 200 metrowych wież. -Próbujesz uruchomić devil trigger gdy jesteś w trudnej sytuacji (zbyt dużo wrogów , nie czujesz się na siłach)