Edgar Allan Poe
Szablon:Tpoeta, nowelista, krytyk, redaktor, alkoholik, narkoman, pedofil[1], idol mhrocznych gotyckich panien twierdzących pod wpływem jego opowiadań, że najlepiej im do twarzy w trumnie.
perfectly. It informational resource, I'll bookmark it and visit it again!
Dalsza kariera i śmierć
Pewnego dnia Poe stwierdził, że pisanie prozy jest prostsze i można za to dostać więcej kasy. Zaczął więc pisać mroczne, cuchnące rozkładem historyjki i wysyłać je do gazet. W końcu redaktorzy jednej z nich, aby mieć święty spokój, przyznali jego "Rękopisowi znalezionemu w butli" jakąś tam nagrodę. Po przeczytaniu tego, pewien bogaty człowiek dobrego serca ulitował się nad młodzieńcem o tak poważnie chorym umyśle i załatwił mu robotę asystenta redaktora w innym podrzędnym pisemku, "Southern Literary Messenger", jednak po niedługim czasie wywalili go za chlanie. Edgar wrócił do Baltimore i poślubił swoją trzynastoletnią kuzynkę Virginię Clemm. Następnie doszedł do wniosku, że musi mieć na utrzymanie żony i na picie, więc męczył redaktora wspomnianej wcześniej gazety, aż ten nie przywrócił go do roboty. Przez kolejne lata nic się nie działo: Poe pracował w przeróżnych gazetach, pisał nowe opowiadania i pił. 30 stycznia 1847 Virginia zmarła, a Edgar wpadł w depresję, alkoholizm i narkomanię[2], po czym zaczął pisać romantyczne, smutne, mroczne, wyciskające łzy z oczu i mózg z uszu opowiadania o pięknych i martwych kobietach. Jego kariera załamała się, a utwory były przez wszystkich olewane ciepłym moczem. 3 października 1849 został znaleziony na ulicy gdzieś w Baltimore pijany jak świnia i w cudzym ubraniu, a 7 października zmarł w szpitalu, do dziś nie wiadomo na co, z przepicia, kiły, wścieklizny lub czegoś innego. I tak nikogo to nie obchodziło.
Twórczość
W najbardziej znanych utworach Poe pojawiają się takie motywy jak: śmierć, (najczęściej jakiejś młodej i pięknej niewiasty), rozkład, morderstwa, lochy i ponure zamczyska, ogólnie czysty mhrok. Poza tym zapoczątkował takie gatunki jak:opowieść kryminalna, opowieść grozy, fantastyka naukowa i jak się człowiek uprze, to pewnie jeszcze coś. Pisał jeszcze mhroczne wierszydła, najbardziej znanym jest "Kruk". Co najciekawsze, za życia prawie nikt nie interesował się jego wypocinami, aby później stały się arcydziełami ukochanymi przez ponurą młodzież i nie tylko.
