Wieszcz
Wieszcz (narodowy): osoba głosząca drugi rodzaj prawdy, czyli swoją prawdę, na temat występujących zjawisk, przyczyn porażek lub zwycięstw swoich, bądź narodu. Głos ten zapisany zostaje w dziełach owego wieszcza i przekazane potomności.
Zadaniem wieszcza jest prowadzenie narodu za pomocą pobudzania intelektualnego i emocjonalnego. Zmusza on do działania, zgodnego z jego zamiarami i oczekiwaniami. Jeśli zamiar ten nie zostaje spełniony, wieszcz przystępuje do pisania następnego dzieła, będącego tzw. głosem narodu. Czynności te tak długo następują po sobie, aż nie zostanie spełniona wola wieszcza, lub nie nastąpi jego śmierć. W tym drugim przypadku dzieła wieszcza odkrywane są przez następne pokolenia, które odnajdują w nim prawdy i wzorce moralne, co zapewnia wieszczowi nieśmiertelność duchowa i w gruncie rzeczy prowadzi do zaspokojenia jego oczekiwań.
W historii polskiej literatury najwybitniejszym wieszczem był Adam Mickiewicz, znany z ksiąg pisanych do i dla narodu. Jego nieświadomym następcą stał się Henryk Sienkiewicz znany z utworów „ku pokrzepieniu serc”.
Zobacz także:
