Jezus Chrystus

  Tu nonsensopedia nie sięga!
Mówimy o Bogu! Jezus Chrystus jest to druga z trzech osób Boskich. Jedyny Zbawiciel świata i każdego człowieka. 

(ur. ok. 8–4 p.n.e., zm. 30 lub 33 w Jerozolimie) – centralna postać religii chrześcijańskiej, założyciel Kościoła. W chrześcijaństwie uznawany za Boga i człowieka, współistotnego Bogu Ojcu.

  Ogromna miłość do rodzaju ludzkiego skłoniła Jezusa do przybrania natury ludzkiej i poniesienia męczeńskiej śmierci w geście ekspiacji, jaką Jezus chciał wyświadczyć Bogu Ojcu za ludzkość która przez swoje grzechy zasłużyła na potępienie. Dzięki ofierze jezusa każdy z nas ma otwartą drogę do wiekuistego zbawienia. Od każdego z nas zależy teraz gdzie spędzi wieczność. 
Przed śmiercią na krzyżu, Jezus nauczał i przekazywał ludziom Swoje zbawcze orędzie.

W nauczaniu Jezusa centralnym motywem było Królestwo Boże, rozumiane jako sfera panowania Bożego, w której znaleźć się może każdy, poprzez zmianę swego życia, czyli tzw. (gr.) metanoia. W pełni miało się objawić w czasach ostatecznych[1][22]. Było ono oparte na Starym Testamencie, jednak treści starotestamentowe zostały zreinterpretowane. Synteza nauki Jezusa Chrystusa przedstawiona została w Kazaniu na górze zawartym w dwóch nieco różnych wersjach w Ewangelii Mateusza i Ewangelii Łukasza.

Jezus nauczał że:

   Królestwo Boże jest wspólnotą, gdzie Bóg jest głową, a ludzie członkami, a on sam jest przyczyną i gwarantem jego nadejścia[potrzebne źródło];
   on sam jest Synem Bożym; według nauk większości Kościołów – prawdziwym Bogiem, ale i prawdziwym człowiekiem[potrzebne źródło];
   jest współstworzycielem Wszechświata;[potrzebne źródło]
   on jest Barankiem Bożym (barankiem paschalnym) ofiarowującym swoje życie, aby dać ludziom możliwość uzyskania zbawienia[potrzebne źródło];
   wiara w to, że jest on Synem Boga, posłuszeństwo i miłość do niego prowadzą do nowego narodzenia – narodzenia się w Królestwie Bożym[potrzebne źródło];
   nowe narodzenie daje nową naturę, uzdalniając takich ludzi do posłuszeństwa jego przykazaniom wypowiedzianym m.in. w Kazaniu na górze[potrzebne źródło];
   powróci "w obłokach niebieskich" w "Dniu Pańskim", aby dokonać sądu nad światem[potrzebne źródło].

Jezus nauczał także, jak należy żyć:

   Najważniejszym przykazaniem jest przykazanie miłości: miłować swojego Boga całym sercem i umysłem, a bliźniego swego jak siebie samego, przy czym bliźnim jest każdy człowiek[23];
   Potrzeba ofiary z samego siebie: "Kto chce znaleźć swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je znajdzie" (Mt 10,38).
   Potrzeba pokory: „Kto by między wami chciał się stać wielki, niech będzie sługą waszym”[24].
   Idealizm: "Życie bowiem więcej znaczy niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie" (Łk 12,23)