Publiczność

Publiczność - podgatunek tłumu. Jest to pewna liczba ludzi koncentrująca swoją uwagę na jakiejś rzeczy. Najmniejszą publicznością jest brak publiczności. Najczęściej publiczność głupieje wraz ze swoim wzrostem. Nie trzeba wiele, aby zgromadzić publiczność; właściwie wystarczy na środku ulicy zacząć wrzeszczeć wniebogłosy lub wszem i wobec zdjąć gacie Jako najłatwiejsze ze sposobów, metody te są często stosowane przez wielu artystów.

Rodzaje publiczności

• Publiczność elegancka - dominują barwy czarno-białe. Śmiech publiczności eleganckiej można poznać po padających co jakiś czas zdaniach "doprawdy, to zabawne" lub "jakie to krzepiące na duchu". Publiczność elegancka charakteryzuje się syndromem pogrzebacza.
• Publiczność nieelegancka - wśród publiczności dominują szarobure swetry w żółte pasiaste giwazdki, oraz podkoszulki w kropki. Niektórzy nie mają spodni, a niektórzy nawet kalesonów.
• Publiczność kabaretowa - kolorowa zbieranina ludzi z różnymi migającymi rzeczami na głowach. Ostatnio w modzie są odwrócone kalosze. Większość charakteryzuje się postępującym spadkiem ilorazu inteligencji na czas przedstawienia. Publiczność kabaretowa wie kiedy się śmiać dzięki zamaskowanemu dyrygentowi publiczności, który co drugie zdanie łyka solidną dawkę gazu rozweselającego. Najgłupsze publiczności kabaretowe do rozpuku śmieją się ze zdania "dziękujemy, to już wszystko" i dopiero po 20 minutach orientują się, że to już chyba koniec.
• Publiczność piłkarska - tłum naładowanych testosteronem przedstawicieli różnych płci wyglądających z grubsza jak horda celtyckich wojowników skrzyżowanych z gatunkiem Alouattinae. Na publiczność piłkarską składają się ludzie, dziwne kapelusze, transparenty, rury od kaloryfera oraz piwo. Miejsce koczowania publiczności piłkarskiej można poznać po dużej ilości zębów chrupiących pod nogami, oraz pijanych pozostałości klnących pod nogami.