Społeczność Bravo
Społeczność Bravo - ludzie trendy na siłę. Nieformalnie utworzona wśród ludzi grupa, składająca się głównie z dziewczyn w wieku 12-15 lat, niekiedy starszych. Rzadziej społeczność reprezentuje chłopak, chociaż jest to spotykane. Każdy przedstawiciel męski tej społeczności ma nieoryginalny pseudonim, np. Gej. Społeczność Bravo to najczęściej pokemony używające $łiT ZnaChKuFf i emotikon.
Charakterystyka
Klasyczny przedstawiciel społeczności zazwyczaj nosi podwinięte najlepiej wytarte na całej długości dżinsy i modniarski T-shirt. Chodzi z włosami na żel imitując irokeza. Przedstawicielka - ubiera się na pewno w coś modniejszego, zazwyczaj podpatrzonego w młodzieżowym magazynie plus widoczny z tysięcy metrów make-up. Tak, malowanie się w młodym wieku to jedna z istotnych rzeczy w tej kulturze. Jeśli nie najistotniejsza. Oprócz tego wspomnieć warto, że ludzie Bravo propagują "chodzenie ze sobą" we wczesnej młodości i zrywanie z chłopakami/dziewczynami często na wzór swojej ulubionej PopStar. Po zerwaniu z chłopakiem/dziewczyną często następuje okres pisania na blogu jakie to życie jest złe. Nieważne czy to ty zostałe/aś rzucona, czy sam(a) odeszłaś/odszedłeś. Pikachu tak mają.
Gust muzyczny
Gust muzyczny człowieka podporządkowanego pod Bravo jest podporządkowany pod Bravo. Za czasów, gdy Tokio Hotel byli bardzo jazzy, słuchanie Tokio Hotel też było jazzy. Każdą fankę mało obchodziło jak grają, o czym śpiewają itd. Ważne były teksty typu "Ich liebe dich Tom" czy też inna wzmianka o wymyślnym love story z Billem na blogu Bravo-nastolatki.
Znowuż znienacka pojawili się pseudopunki zza polskiej granicy Killerpilze i oni byli trendy. No i tak Tokio Hotel straciło 99% fanek (fanów praktycznie nie mieli). Teraz nastąpił mini-przełom, i Killerpilze i TH są niczym, bo mało jest o nich artykułów. I dół.
Oprócz tego Bravo-człowiek słucha tych zespołów, które pojawiają się w gazecie, min. Paris Hilton czy Rihanna. Określają słuchane przez siebie rodzaje muzyki jako:
- pop - główny słuchany przez kulturę rodzaj muzyki. Słodki, różowy pop pełen ton makijażu, silikonów i beztalencia.
- techno - bo w Bravo była pewnie wzmianka o Kalwiku i Remiku. Okropna rąbanka, która w rzeczywistości trwa 3 do 5 sekund powtarzana tysiące razy podparta o głos kobiecych westchnień- nie dla ludzi normalnych.
- dance - skakanka w rytm czegoś, co koniecznie musi "siadać w ucho".
- rock, punk, metal - i to każdego najbardziej przyprawia o śmiech. Za prawdziwy rock uważane są poprockowi Linkin Park, czy też wcześniej wspomniane zespoły pokroju Tokio Hotel, a dla tych, którzy są bardziej hardcore'owi, przygotowane są megametalowe bonusy typu HIM, Evanescence czy też Limp Bizkit.
- czasem rap - A Eminem to, a 50 Cent tamto...
Występowanie
Społeczność Bravo występuje zazwyczaj w większych miastach z powodu lepszego dostępu do kiosku, w mniejszych miastach w zależności od liczby egzemplarzy, a na wsiach w zależności od znajomości, przez które można nabyć choć jeden robiący pranie mózgu egzemplarz.
