Bełkot pseudopoetycki

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Bełkot pseudopoetycki – stosowany w poezji sposób pisania, który nie jest zrozumiały dla kogokolwiek, nawet dla autora wiersza. Bełkot ten używany jest przez poetów wtedy, gdy chcą aby ich dzieło wydało się nad wyraz głębokie i mające zmusić do refleksji. Mistrzem w tejże dziedzinie jest Mickiewicz.

Przykłady bełkotu pseudopoetyckiego

  • Nasza klepsydra odmierza głębokość naszych dusz
  • Rzeź cierpienia ucieka w czarnej egzystencji od obcej róży
  • Chmury świadomości plują na zemstę
    Ponownie wiatr spotyka
    Zwodnicze pożądanie
    Szatan cierpi w ponurym zniszczeniu
  • Władczyni mroku – delikatnym kwiatem słodyczy
    rozedrganą struną w świetle Księżyca i w...
    ...nieznanej postaci świadomości
    kropla niezdecydowania i czara goryczy
    koronkową fala spojrzenia oszałamia szelestem jedwabiu i zapachem kwiatu wiśni płaczącej cicho nad ranem
    czy to znak wieczności?
    czy jest, a może nie jest...?
  • Ludzie kłamią w upadłym niczym nowi w oczyszczeniu

Zobacz też

Szablon:Stublit