Starogardzka

Starogardzka – polska wódka, produkowana w butelkach. Można ją łatwo rozpoznać po charakterystycznej czerwonej etykiecie i napisie doskonała wytłoczonym na flaszce. Jej wartość kaloryczna wynosi ok. 20 Hptmnn, zawiera średnio 40% czystego denaturatu. Najprawdopodobniej jest produkowana we Włoszczowie, zaś podrasowywana w Bułgarii.

Kontekst kulturowy i cena

Jeden z najpopularniejszych napojów polskiej młodzieży, nic innego niż meta z banderolą, zdatny do użytku szkolnego, idealny na domówkę, wycieczkę klasową, wakacje w domkach, czy popijawę na wałach.

Starogardzka jest wódką z tzw. średniego pułapu cenowego alkoholi. Przeciętna cena Starogardzkiej to 16 zł/0,5 l. Dostępna jest w większości monopolowych w całym kraju, zarówno w sprzedaży detalicznej, jak i na żula.

Co można robić po Starogardzkiej

1. po chwili oglądać ją wstrząśniętą, nie zmieszaną wraz z obiadem;
2. budzić się na wałach;
3. pokazywać księży palcami z szyderczym uśmiechem na ustach;
4. kupować kolejną Starogardzką (wersja dla zaawansowanych);
5. rozliczać się na podstawie paragonu;
6. oglądać Puchar Polski w TV i widzieć więcej niż pozostali;
7. przemeblowywać chatę gospodarza;
8. czołgać się po dywanie i z niego spaść;
9. przybijać pieczątki do organów płciowych kolegów;
10. tracić świadomość, odzyskiwać ją – wpadając w ten sposób w pętlę czasu;
11. wyczuć subtelny ruch obrotowy ziemi;
12. rozpieprzyć pół miasta;
13. bić się nie czując nic;
14. rzucać kotami;
15. tańczyć jumpstyle'a na targowisku w Wałczu po 23;
16. zostać spisanym przez policję 600 km od domu;
17. próbować wprowadzić ruch prawostronny w Anglii;