Księstwo Warszawskie
Księstwo Warszawskie (ur. 1807, zm. 1815) – niesamowity akt łaski ze strony Napoleona. Polacy, którzy przez lata zasilali jego armię, dostali państwo prawie niepodległe, prawie demokratyczne, prawie suwerenne, prawie niezależne od Francji i ok. pięciokrotnie mniejsze od swoich oczekiwań. W sumie było to do przewidzenia, bo Polaków nikt nie traktuje poważnie.
Powstanie
Początków państwa upatruje się w 1807 roku, gdy Napoleon pomyślał, że przydała by się baza wypadowa, na wypadek, gdyby zachciało mu się podbić Rosję. Podczas podpisywania porozumień z Rosją i Prusami, wytargował od nich kawałek ziemi na dawnym terytorium Polski. Car Rosji dostał w zamian za 1,5 litra wyborowej, cesarz Prus nie chciał rekompensaty, ba, nawet z ulgą przyjął możliwość pozbycia się takiego zadupia, jakim była Polska.
Władcą nowego państwa został Fryderyk August I – Polak jak się patrzy. Tytuł monarchy wygrał on Napoleona w pokera[1]. Jako, że był już królem Saksonii, nie interesował się zbytnio nowym nabytkiem.
Ustrój
Kraj otrzymał własną konstytucję, która była dokumentem poważnym i wiarygodnym jak weksle Leppera. Ówczesna polityka przypominała teatr: książę był marionetką Napoleona, zaś posłowie byli marionetkami księcia i/lub ruskiego cara. Szlachta była zadowolona, bo nowa konstytucja dawała jej możliwość wykorzystywania chłopów trochę głupio się to kojarzy uciskania chłopów hmm, też się kojarzy... stanowienia poddaństwa chłopów, podoba się? No, już lepiej
