Starogardzka

Starogardzka – polska wódka, produkowana w butelkach. Można ją łatwo rozpoznać po charakterystycznej czerwonej etykiecie i napisie doskonała wytłoczonym na flaszce. Jej wartość kaloryczna wynosi ok. 20 Hptmnn, zawiera średnio 40% czystego denaturatu. Najprawdopodobniej jest produkowana we Włoszczowie, zaś podrasowywana w Bułgarii.

Kontekst kulturowy i cena

Jeden z najpopularniejszych napojów polskiej młodzieży, nic innego niż meta z banderolą, zdatny do użytku szkolnego, idealny na domówkę, wycieczkę klasową, wakacje w domkach, czy popijawę na wałach.

Starogardzka jest wódką z tzw. średniego pułapu cenowego alkoholi. Przeciętna cena Starogardzkiej to 12 zł/0,5 l. Dostępna jest w większości monopolowych w całym kraju, zarówno w sprzedaży detalicznej, jak i na żula.

Co można robić po Starogardzkiej

1. po chwili oglądać ją wstrząśniętą, nie zmieszaną wraz z obiadem;
2. budzić się na wałach;
3. pokazywać księży palcami z szyderczym uśmiechem na ustach;
4. kupować kolejną Starogardzką (wersja dla zaawansowanych);
5. kupować kolejną ciepłą Starogardzką (wersja dla jeszcze bardziej zaawansowanych);
6. rozliczać się na podstawie paragonu;
7. oglądać Puchar Polski w TV i widzieć więcej niż pozostali;
8. przemeblowywać chatę gospodarza;
9. czołgać się po dywanie i z niego spaść;
10. przybijać pieczątki do organów płciowych kolegów;
11. tracić świadomość, odzyskiwać ją – wpadając w ten sposób w pętlę czasu;
12. wyczuć subtelny ruch obrotowy ziemi;
13. rozpieprzyć pół miasta;
14. bić się nie czując nic;
15. rzucać kotami;
16. tańczyć jumpstyle'a na targowisku w Wałczu po 23;
17. zostać spisanym przez policję 600 km od domu;
18. próbować wprowadzić ruch prawostronny w Anglii;
19. zahaftować sobie plecy;
20. wylądować pyskiem w kałuży (wersja jesienna);
21. przeprowadzić babcię przez ulicę;
22. zagryzać papierem toaletowym;
23. wypłynąć wpław 10 km od brzegu;
24. i wrócić.