Faraon (powieść)

Faraon - Dzieło Bolka Prusa z okresu pozytywizmu. Cechuje się tym, że jest to jedyne dzieło historyczne tego pisarza (sam nie lubił powieści historycznych). Opowiada o czasach Starożytnego Egiptu. Książka cechuje się rozbudowanymi opisami przyrody, chociaż Prus Egiptu na oczy nie widział. Utwór ten jest niesłychanie nudny, jednak temu kto go przeczytał i nie poniósł żadnych szkód psychicznych, należy się nagroda.

Bohaterowie

Jak na powieść historyczną przystało, mamy w niej w ch** i jeszcz więcej bohaterów. Każdy z nich cechuje się tym, że chociaż raz słyszał 'głosy', widział rzeczy niesłychane lub miał wrażenie że cały świat jest przeciwko niemu.

• Cham-sem-merem-amen-Ramzes XIII - główny bohater, nie wiadomo czy tytułowy bo faraonów w powieści było trzech. Człek usilnie próbujący wyplenić wszelkie oznaki kapłaństwa, które jak sądził, chciało przejąć nad nim władzę. Poza tym jest postacią, która jest na drugim miejscu pod względem słyszalności głosów, które dobrze mu radzą-niestety nie zawsze ich słucha. Oznacza to, że ma problemy ze sobą. Jest typem amanta, który podnieca się za każdym razem gdy kapłanki tańczą swoje tańce. W całej powieści miał 3 kochanki. Pierwszą z nich była żydówka Sara, drugą Kama, a ostatnią żona jego przyjaciela.
• Herhor- najwyższy arcykapłan, człowiek przebiegły i chytry. Konkurent Chama-sem-merem-amena-Ramzesa o władzę. Uwielbia niszczyć przyszłość ludziom, których nie lubi. Jest niczym czarny charakter w serialach brazylijskich. To, że wie więcej niż inni sprawia, że lubi z ludzi robić debili-wmawia chłopom dziwne tezy albo wykorzystuje ich niewiedzę do manipulowania nimi.
• Sara- kochanka Ramzesa XIII. Z pochodzenia żydówka. W powieści prawie na każdym kroku okazywany był antysemityzm Egipcjan. Przykładowo oskarżali ją o nieszczęścia i rzucili kamieniem w głowę. W końcu ją mordują i jej historia się kończy
• Kama- II kochanka Ramzesa XIII. Jest Fenicjanką oraz Czarnym charakterem w związkach Ramzesa. Zazdrosna jak nikt inny, złośliwa niczym osa.
• Hebron- III kochanka Ramzesa. Z jej osobą związany jest romans. Ona jest żoną Tutmozisa, który jest przyjacielem Ramzesa, jednak ona go nie kocha, ale chce z nim być, a Ramzesa mieć tylko jako kochanka.
• Nikotris- matka Ramzesa XIII, żona Ramzesa XII. W całej powieści to ona słyszy najwięcej głosów. Jest naiwna jak mało kto. Wszystko wiąże z religią i bóstwami. To dlatego nikt nie traktuje jej na poważnie
• Ramzes XII- faraon, syn bogów, człowiek z wykształceniem, ojciec Ramzesa XIII. Nawet po smierci ludzie go czczą.
• oraz bardzo wielu : wojskowych, kapłanów, chłopów, tancerek, czarodziejów, proroków, kupców, których nie sposób opisać

Wątki w utworze

Wątki można podzielić na 3. Są to:

• wątek miłosny, czyli przelotne uczucia Ramzesa XIII
• wątek polityczny, czyli jak to Ramzes nie lubi Herhora
• wątek religijny, czyli rozprzestrzenianie się religii w kraju poprzez działalność kapłanów na państwo.

Akcja

Tempo akcji w Faraonie jest porównywalne do tego w Modzie na Sukces . Dygresjami w tej ksiązce są opisy przyrody obsszerne na kilka stron (należy je wtedy pominąć). Powieść rozpoczyna cholernie monotonny i statyczny prolog opisujący jaki to piękny jest Egipt i jak zmienia się w ciągu roku. Jeżeli przeczyta się kilka ostatnich zdań, to będzie się wiedziało o co w tym chodzi. Dynamiczne momenty powieści to taie jak: spór, czy można przejść koło żuczków na pustyni, walka Ramzesa z Lykonem(sobowtórem głownego bohatera) lub opis jak kamień trafia w czoło Sarę

Sens utworu

hmmm... tu pojawia się problem, bo utwór sensu nie ma. Możliwe, że ma sens przenośny, jednak naukowcy wciąż to badają.