ET22

ET22 (E – elektryczny, T – turbotelep, 22 – szyfr od „chcący bujaniem zabić maszynistę”) – polski elektrowóz (nazywany czasem „bykiem”).

Lokomotywa towarowa służąca do prowadzenia pociągów pasażerskich. Zdolna do pociągnięcia pociągu towarowego z prędkością nieosiągalną na polskich torach i z polskimi wagonami musiała czekać 30 lat, aż stało sie to możliwe, ale wtedy była już przestarzała. Charakteryzuje się swoistymi „dodatkowymi rozrywkami” dla maszynistów podczas prowadzenia, szczególnie przy wyższych prędkościach. Buja jak na diabelskim młynie (kolaboracja z samym diabłem), oraz wykazuje niepohamowaną chęć ucieczki z torów („byk” – pewnie do krówki). Cud techniki PRL-u. Dobrze sprawdza się na „bruttach”, lecz takie oto komentarze po jeździe przy obsłudze pociągu pasażerskiego wypowiadają maszyniści.

Jak cię pierdyknie na „Byku” to lecisz do sufitu i żołądek ląduje na nastawniku! (takiej kierownicy, lecz kolejarze koniecznie chcieli się odróżnić od transportu drogowego). Należy przy tym nadmienić, że z powodu mocy silnika i charakterystyki typowej lokomotywy towarowej ruszenie z miejsca podczas prowadzenia pociągu pasażerskiego skutkuje zerwaniem sprzęgu oraz zbieraniem przez pasażerów bagaży, które spadły z półek.

Cechy charakterystyczne: - prędkość maksymalna 125 km/h, czyli taka, jaką da się osiągnąć na raptem trzech liniach kolejowych w kraju,

- sześć osi sprawiających, że lokomotywa stawia opór przy przejeździe przez zwrotnice i musi na nich zwalniać do prędkości pieszego pasażera,

- bujanie i grzechotanie nasuwające podejrzenie, że szacowny pojazd może się w każdej chwili rozlecieć,

- duża moc silnika umożliwiająca użycie w górach, czemu zapobiega rozstaw osi,

- za duża siła pociągowa na lekkie pociągi, a za mała na ciężkie.