My Chemical Romance
My Chemical Romance – zespół z New Jersey słuchany przez kindermetali oraz emo.
Historia
Gerard i Matt poznali się i zako... Wróć, założyli zespół, ale nie mieli ani basisty, ani jakiegoś seksownego gitarzysty. Pewnego dnia Matt, na złość Way'owi, przyprowadził na próbę swojego kolegę, Raya, do którego Gerard nie odzywał się dlatego, że Ray miał lepszy lakier do paznokci, ale ostatecznie się pogodzili.
Następnie przez pomyłkę do zespołu trafił brat Gerarda, Milky Way. Mikey był wredny dla Gerarda, ale wszyscy chcieli go przyjąć. Gerard, chcąc nie chcąc, przyjął brata do MCR. 31 października Gerard wybrał się na zabawę z okazji Halloween do pobliskiego klubu, gdzie spotkał Franka Iero, który obchodził tam swoje urodziny. Gerard przyjął go do zespołu.
Skład zespołu
- Gerard Way – śpiew.
- Mikey Way – gitara basowa, brat wyżej wymienionego.
- Frank Iero – gitara. Niby ma żonę, ale Gerard jest jego cichym obiektem westchnień.
- Ray Toro – gitara, afro.
- Bob Bryar – perkusja. Krążą plotki, że jest gejem. W tym zespole aferę wywołałoby raczej bycie hetero.
Były członek:
- Matt Pelissier – Gerard i jego ówczesny chłopak, Ray, wyrzucili Matta z zespołu po tym, jak przyznał się, że jest hetero.
Teledyski
Główną cechą rozpoznawczą teledysków MCR, oprócz płaczliwego klimatu i beznadziejnych dekoracji, są ujęcia na jamę gębową wokalisty. Jeśli ich nie ma, oznacza to, iż jest to teledysk Fall Out Boy. Następną cech rozpoznawczą tych teledysków jest fakt, że w zasadzie nie posiadają żadnego przesłania, jednakże emo kochają te zapychacze MTV i dorabiają do nich filozofię na YouTube. o boze kto to pisał, mcr króluje xp
Gerard Way wypowiedział się dla portalu ContactMusic.com, że nie znosi, kiedy jego zespół jest szufladkowany i zaliczany do nurtu muzyki “emo”. Frontman zdecydowanie się upiera że jego muzyka znacznie rózni się od zespołów uważanych za głównych przedstawicieli muzyki “emo” i radzi krytykom aby dokładnie porównali muzykę My Chemical Romance i tamtych zespołów, aby dostrzec znaczne róznice: “Emo to w przeważającej częsci szmira, a duzo zespołów niesłusznie jest wrzucanych do jednego worka zwanego “emo”. W ten sposób ludzie także mój zespół zdefiniowali. Jedyne co mogę doradzić, to wsłuchać się uczciwie w naszą muzykę i porównać ją z “emo”. Tak naprawdę tam nie ma żadnych podobieństw”.
Dyskografia
Zespół wydał pięć płyt:
- I Brought You My Mullets, You Brought Me Your Jugs (2002)
- Three Cheers For Sex With Frank Iero (2004)
- Life on the Gay Scene (2005)
- The Black Parade - Parada Równości (2006)
- The Black Parade Is Dead – My Chemical Romance Is Dead (2008)
Tekst wytłuszczony
