Tai chi

Tai-chi (chin. dosł. miękka ciota) – starożytna chińska sztuka walki, stworzona przez dwóch byłych mnichów. Legenda głosi, że zostali oni wyrzuceni z klasztoru Shaolin z powodu nie do końca sprecyzowanych preferencji seksualnych i masochistycznych upodobań.

Cechy tai-chi

Najważniejsze w tai-chi jest to, aby wykonywać wszystkie ruchy na tyle wolno, żeby twój przeciwnik zawsze zdążył przywalić ci wcześniej. Techniki tai-chi nigdy nie mają nic wspólnego z prawdziwą walką i są skonstruowane tak, aby przeczyć wszelkim zasadom fizyki i zdrowemu rozsądkowi. Ich skuteczność jest tym mniejsza, im dłużej się je ćwiczy (początkowo są prawie skuteczne). Najwięksi mistrzowie tai-chi biją się jak baby i nie wygrali żadnej walki od co najmniej 20 lat, nawet gdy ich przeciwnikiem była twoja stara.

Stopnie mistrzowskie w tai-chi

Tai-chi nie posiada żadnych stopni mistrzowskich. Przedstawiciele tej sztuki sami decydują, czy są już mistrzami.

Jak zostać mistrzem

Najważniejszym warunkiem jest niezdolność do jakichkolwiek ćwiczeń fizycznych cięższych od spaceru z psem, brak koordynacji ruchowej i mentalność mięczaka. Musisz spotkać kogoś podobnego, kto już ćwiczy, aby mógł cię trenować, reszta to już kwestia czasu.

Najwięksi mistrzowie tai-chi

David Carradine – zginął podczas treningu zakazanych technik tai-chi.