Wąż kieszeniowy
Ten artykuł tak beznadziejnie zredagowano, że nawet nasz rezolutny szympans w to nie wierzy. A on cierpliwym zwierzęciem jest… Do przetrząśnięcia widłami: znaczki, woda, ew. nagłówki, charakter można też lekko zmienić Jeżeli nie potrafisz operować widłami ani redagować tekstu, zajrzyj do Kanciapy przed wzięciem się za poprawę. Jeżeli nie potrafisz uzasadnić wstawienia szablonu, nie wstawiaj go. |
Wąż kieszeniowy (Serpentis kieszenis) - jeden z nielicznych gadów pasożytniczych. Jego naturalnym siedliskiem są miejsca, gdzie gromadzą się pieniądze - kieszenie, porfele, portmonetki, ale doskonale aklimatyzuje się w środowiskach elektronicznych (np. karty płatnicze oraz konta bankowe). Jest zwierzęciem silnie terytorialnym: do zadomowienia się potrzebuje pewnej przestrzeni życiowej (pustki na koncie), chociaż zdarzają się wyjątkowo silne osobniki, które potrafią zaatakować i pasożytować na niewielkiej przestrzeni - ich nosicielami są zwykle osobniki z gatunku skąpiec pospolity (Sknerus vulgaris). W miarę wzrostu kontrolowanego terytorium (czyli uszczuplania zasobów finansowych nosiciela) wąż kieszeniowy rośnie i staje się coraz bardziej agresywny. Po całkowitym wyeksploatowaniu nosiciela porzuca zajmowane terytorium: powraca jednak aby go bronić przed innymi wężami, kiedy tylko nosiciel zaczyna odbudowywać nadwyrężone zasoby. O zwyczajach godowych węży kieszeniowych wiadomo niewiele. Badacze przypuszczają, że rozmnażają się przez pączkowanie lub partenogenezę, gdyż jedyne zaobserwowane obyczaje społeczne przy spotkaniu dwóch osobników to rytualne walki w obronie terytorium (np. przy płaceniu za wspólny posiłek w restauracji). Wąż kieszeniowy występuje na wszystkich kontynentach: lokalne zagęszczenia stwierdzono w Szkocji, a w Polsce w okolicach Poznania i Krakowa. Największym półnaturalnym wrogiem węży w Polsce jest Wężojad Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów.
Przez Chińczyków uważany za najszybszego ptaka wodnego.