Aparat fotograficzny

Aparat cyfrowy – (urządzenie służące do wykonywania słit foci (ang. sweet photo) na serwisy społecznościowe dla no-life'ów. Pozwala uwiecznić moment dysfunkcji fizycznej kolegi na imprezie jak też wszystkich rodzinnych schadzek (piernik gibana).

Sposób działania

Aparat cyfrowy często wyposażony w wykrywanie twarzy i zapikselowanie paskudnych twarzy. Posiada szereg przydatnych funkcji. Jego działanie polega na rejestrowania obrazu, np. wizerunku delikwenta który jest dzielony na piksele zaś one grzecznie wędrują na kartę pamięci jak zero-jedynki.

Przydatne funkcje

• tryb sportowy – by uchwycić moment zgonu kolegi na imprezie. Czasem także by ukazać dramaturgie fontanny wymiocin.
• tryb makro – przydaje się w przypadku focenia na łące sweet kwiatuszkóff.
• tryb portret – gdy najdzie cię ochota by pokazać swoje wyczyny alkoholowe na serwisach typu nasza-klasa czy Facebook lub już wypierany przez społeczeństwo serwis Grono.

W nieco nowszych aparatach istnieje funkcja sweet focia, wiewióreczka, sweet zachodzik słońca i stabilizacja pijanego fotografa. By prawidłowo wykonać sweet focie musimy sprecyzować się – opcja ON (pozwala zrobić focie chłopcu emo) opcja ONA (pozwala zrobić zdjęcie wszystkich paskudnych pacynek).

Lustrzanki

Sprzęt na pozór dla profesjonalistów, jednak często z opcjami dla debili. Przeprowadzając sondę i liczne badania wykazano ze 99% społeczeństa jest głęboko przekonana o wyższości lustrzanek nad normalnym plebsowym aparatem cyfrowym. I choć mało on kieszonkowy robi 1000x lepsze zdjęcia niż pospolita małpa. A wiadomo że swój ze swoim się dogada, dla tego małpa fotografująca małpę stwarza wspaniały duet.

Modele

• Nikon – fajne zdjęcia.
• Canon – zestaw młodego fotografa + instrukcja obsługi pt. Jak być fajnym.
• Olympuś – mały fikuśny specjalista.
• Pentax – sprzęt skierowany bardziej do ludzi odwiedzających zloty kiełbasiarzy.
• Samsung – czasem też szajsung
• Laica – nie dla laika, najczęściej dla dorosłych chłopców którzy prezentując swoje prace wykonane lajką czekają na pogłaskanie po główce przez mamusie. W większosci przypadków fotografowie używający Laigi to 40 letni prawiczkowie noszący sweter w romby.

Przechowywanie zdjęć w nośnikach szybkopsujnych

• SS-D – mała karta służąca do zgubienia w torebce. Jej zalety to kruchość i łamliwość przy wyjmowaniu. Stworzona z myślą o amerykańskich fotografach podczas II wojny światowej. Produkowana do dziś w Niemieckich fabrykach, stąd też nazwa.
• Micro Hitler SS-D – model o zmniejszonej objętości rażenia. Firmy produkujące podobny sprzęt fotograficzny to Kingston, Churchil, Che Guevara.

Wyżej wymienione karty wiodą prym wśród nośników szybkopsujących. Pozostałe to totalne wapno.