Muay thai

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Muay Thai( taj.มวยไทย, pol.maj taj lub po prostu boks tajski)- tajski sport walki gdzie główny nacisk kładzie się na klincz czyli(dla laików) na wzajemne przytulanie się i okładanie się po twarzach łokciami, kolanami, pięściami, piszczelami, czasami głowami co czyni ten zacny sport jednym z najbardziej zdrowych i bezpiecznych dyscyplin.


Historia

Jako że tak naprawdę nie wiadomo skąd ten sport się wywodzi przypisuje się jego korzenie Tajlandii, od tak. Początkowo był to styl stworzony dla królewskiej ochrony która nie była sobie w stanie poradzić z napastnikiem cięższym niż 70 kg (cóż się dziwić skoro trzonem tamtejszej kuchni są glony i morskie insekty). Skuteczność okazała się wysoka mimo że Tajowie nadal nie mogli sobie radzic z 70 kg kolosem więc postanowiono zrobić z tego sport narodowy- koniec końców Tajlandia nadal była by uważana za zapyziałą dziurę gdyby nie sale treningowe stanowiące jakieś 90% atrakcji w mieście. Żeby nadać mistycyzmu i tak już tajemniczej sztuce postanowiono zainwestować w religie i tak oto przed każdą walką ofiary, to znaczy zawodnicy muszą wykonać rytualny taniec waikhru. Dla jeszcze większego efektu pierwsze walki toczone były bez rękawic które zastąpione były przez rzemienie obleczone przez knykcie. Było to zapewne spowodowane stosunkowo małą masą zawodników którzy wyposażeni dodatkowo w rękawice po prostu nie byli w stanie się znokautować jednak podniesiona śmiertelność nieszczęsnych uczestników walk zmusiła wszystkich do stosowania tradycyjnych rękawic bokserskich. Dla całkowitego dopełnienia mistycyzmu tej sztuki należy dodać że walki były prowadzone przy dźwiękach tradycyjnej muzyki która brzmiała mniej więcej jak wycie palonego kota obdzieranego do tego żywcem ze skóry.


Maj Taj obecnie

Styl walki nie zmienił się ani o krztynę nawet po dotarciu to Europy czy innych futurystycznych krain. Nadal chodzi o całkowite zniszczenie przeciwnika poprzez kopanie go w głowę bądź uda, okładanie łokciami, uderzanie kolanami oraz od czasu do czasu nieśmiałego ciosu lewym prostym- tak bo w rzeczywistości boks tajski niewiele ma wspólnego z boksem. Brak tu skomplikowanych kombinacji doprowadzających młodych bokserów do łez i resetowania mózgu. Wywołane jest to zapewne przez dostęp do innych, bardziej destrukcyjnych technik (w końcu lepiej komuś zrobic dziurę w głowie łokciem niż punktowac go ciosami). Ponad to można tu jeszcze stosować pewne chwyty oraz podcięcia dla całkowitego dopełnienia destrukcyjnego arsenału.

Jako ciekawostkę należy dodać że w dyscyplinie tej jest aż... 14 kategorii wagowych. Poczynając od 45kg (średnia waga młodego taja) do ponad 91kg(nie zarejestrowano jeszcze Taja o tych rozmiarach).

W Polsce boks tajski rozwija się niezwykle prężnie ze względu że jakieś 99% kadetów to dresy z osiedla dla których styl ten stał się religią w niemal takim stopniu jak dla Tajów. Pozostałe 1% to dzieci chcące się bronić przed tymi dresami.