Taniec ognia
Taniec ognia (fajerszoł, machanie płomykiem etc.) – sztuka podskakiwania i machania podpalonymi kijkiem, poi lub wachlarzami wykonywany przez jednego lub kilku nieodpowiedzialnych i pozbawionych wyobraźni młodzieńców. Przedmioty, którymi machają, są wysoce łatwopalne i zagrażają w sposób bezpośredni, pośredni i bezsprzeczny najbliższemu otoczeniu. Najczęściej tancerze występują w ochronnym płócienno-dżinsowym kosmiumie, jednak często jest on zastępowany azbestem (ze względu na jego zbawienne, zdrowotne właściwości).
Taniec
Pokazy ogniowe często połączone są z elementami różnych tańców, w tym:
- oberek
- krakowiak
- chodzony
- goniony
- kamarinskaja
- kaczucza
- swisztowsko horo
- chmielowy
Na szczególną uwagę zasługuje ów ostatni taniec. Legendy i starodawne podania głoszą, jakoby to właśnie on zapoczątkował taniec z ogniem.
Rekwizyty
Tańcowi często towarzyszą śmieszne fatałaszki, muzyka (naprzemiennie motyw przewodni Matriksa i Doda) i odpowiedni wystrój otoczenia (butelki po soku z jabłek leżące na murku za machającymi).
Istnieje wiele sprzętów używanych do tańca z ogniem, najpopularniejsze z nich to poi oraz kij. Ponadto używane są:
- diabelski kijek
- dziwny kijek
- zbereźny kijek
- połamany kijek
- tępy kijek
- kijek samobijek
