Green Day
Ta nazwa jest czadowa!
- Reakcja fana (o ile takowi istnieją) na powyższy komentarz.
Naprawdę nie wiemy, kto wymyślił tak idiotyczną nazwę.
- Green Day sami o sobie.
Green Day – amerykański zespół punkroczny charakteryzujący się dziwnymi ubraniami, obecnością na rynku od 1987 roku i zamiłowaniem do jointów. Po polsku Zielony Dzień, Dzień Ziela lub Święto Roślinożerców.
Skład[edytuj • edytuj kod]
- Bolek Dżołek –
nieudolnywokalista i autor tekstów. Swego czasu idol nastolatek, ale zbrzydł i zgłupiał. Ma słabość do alkoholu, jointów, czarnej farby do włosów oraz zieleniny. - Mike Dirnt – basista. Komentarz zbędny.
- Tré Cool – łamacz wykałaczek. Jego hobby to udawanie zwierząt i przebieranie się za nie.
- Jason White – gitarzysta. Jako jedyny z zespołu zna więcej niż trzy akordy, ale ich nie używa, bo piosenki Green Day'a da się zagrać na harmonijce.
Historia[edytuj • edytuj kod]
W 1982 BJ i Mike spotkali się w szkolnej stołówce. Zaprzyjaźnili się i parę lat później rzucili szkołę, aby palić marihuanę założyć punkowy zespół Sweet Children. Ich piosenki traktowały głównie o narkotykach i buncie młodzieńczym. Chłopcy stwierdzili, że potrzebują perkusisty, więc napisali ogłoszenie i tak do zespołu dołączył Tré Cool. Zespół nie poddał się i kolejne parę lat później (1987 rok) podbili rynek muzyczny. W 1994 roku wydali płytę i szturmem wdarli się do komercyjnego świata muzyki popularnej. Od tego czasu ubyło im fanów, więc dekadę później powrócili z nową płytą i pretensjami do Busha. To spodobało się publice, więc do dziś członkowie Green Day'a pławią się w luksusach. Oczywiście nadal wydają płyty, ale na próżno szukać na nich punkrocka.
Dyskografia[edytuj • edytuj kod]
Jako że członkom Green Day'a nie chce się wybierać mądrych nazw (patrz: tytuł zespołu), sami je tworzą. Z różnymi skutkami.
- Dookie! (1994) – debiutancka płyta, nagrana w garażu.
- Insomniac (1995) – opisuje rodzinę Green Day'a i ich miłe dzieciństwo w stanie Kalifornia.
- Nimrod (1997) – kolejna płyta. Nic o niej nie wiadomo, bo nikt jej nie zdołał wysłuchać.
- American Idiot (2004) – płyta krytykująca rządy byłego już prezydenta Stanów Zjednoczonych. Traktuje o miłości, ucieczkach z domu i sklepach monopolowych.
- 21st Century Breakdown (2009) – płyta popowa opisująca życie w XX wieku.
- Uno!, Dos!, Tres! (2012-2013) – trzy płyty wydawane kolejno na cześć nauczenia się przez Billiego podstawowych liczb.
Piosenki[edytuj • edytuj kod]
Niemalże wszystkie piosenki Green Day'a brzmią identycznie z uwagi na możliwości zespołu (znajomość trzech akordów). Niektóre jednak różnią się od siebie tekstem.
- Basket Case (Koszyk Walizka) – Billie Joe Armstrong śpiewa o swojej przemianie w wiklinową torbę podróżną.
- Homecoming (Powrót do domu) – w końcu z ucieczki z domu trzeba też wrócić.
- 21 Guns (21 pistoletów) – BJ poczynił znaczne postępy w edukacji i doliczył się do 21.
- Kill The DJ (Zabić DJ-a) – Green Day o swoich planach rozboju w dyskotekach.
- Peacemaker (Rozjemca) – Billie Joe Armstrong i Mike Dirnt się pokłócili, więc na cześć odfochowania nagrali piosenkę.
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- W 2012 roku na festiwalu I Heart Radio Billie Joe Armstrong przesadził z piwem i rozwalił swoją gitarę.
- Mike Dirnt jako jedyny z zespołu ukończył szkołę.
- Nauczyciel od muzyki BJ-a powiedział mu, że jest beztalenciem.
