Kuchnia węgierska

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Kuchnia węgierska – twór równie europejski co lista krajów uczestniczących w Eurowizji[1], o samych Węgrach nie wspominając. Typowe danie kuchni węgierskiej składa się w 87% ze sproszkowanej papryki i w 41% z produktów z importu, bo poza papryką na Węgrzech nic nie rośnie.

Jak przygotować węgierskie danie[edytuj • edytuj kod]

Nie ma w zasadzie większego znaczenia czy to ma być gulyás, lecsó, pörkölt, paprikás, czy inne równie łatwe do napisania na polskiej klawiaturze słowo. Gotuje się je tak samo.

  1. Weź wielki gar, postaw go na ogniu. Wlej do niego dużo oleju. Więcej oleju.
  2. Wrzuć do gara tłuste mięso, górę czerwonej papryki i jeszcze więcej cebuli.
    • Wersji wegetariańskiej nie ma. Wszyscy wegetarianie zostali na Węgrzech już dawno zjedzeni.
    • Ryby z Balatonu są tak tłuste i mięsiste, że węgierski episkopat zabronił spożywania ich w piątek. Smak zupy rybnej halászlé doskonale komponuje się z różowym winem z północnych stoków wspomnianego jeziora, a kto nie zna finezyjnego połączenia smaków mułu i ostrej zielonej papryki, ten nie zrozumie węgierskiej duszy.
  3. Przyprawy: sól, papryka czerwona słodka, papryka czerwona ostra. Każde z nich w ilościach hurtowych.
    • Najlepiej zaopatrzyć się od razu w kilogramowe worki przypraw.
  4. Poczekaj na efekt, spożywając w międzyczasie tokaja lub (dla zaawansowanych) palinkę.

Pasta paprykowa[edytuj • edytuj kod]

Piktogram na etykiecie pasty paprykowej ostrej

Jeśli komuś się nie chce przygotowywać całego dania tak, jak pan madziar przykazał, to może zawsze zaopatrzyć się w sklepie w koncentrat kuchni węgierskiej, czyli pastę paprykową w tubce. Pirosz arany, czyli czerwone złoto, cieszy się niesłabnącym poważaniem na Nizinie Panońskiej, i w okresie wielkiej inflacji stanowiła bezpieczny środek płatniczy o niesłabnącej wartości. W 1946 pewien Węgier o imieniu Attila kupił za 4 skrzynki pasty paprykowej kilka arów do dziś działającej winnicy pod Tatabányą. Wracając do kuchni, wyróżnia się następujące typy past:

  • Łagodna (csemege) – smakuje jak sól w płynie.
  • Ostra (csípős) – sól w płynie z dodatkiem substancji silnie żrących. Nadaje się do odkażania przewodu pokarmowego i blatów kuchennych, a także do odkamieniania instalacji wodno-kanalizacyjnych, kiedy akurat Unicum nie jest pod ręką.
  • Gulaszowa (gulyás) – powstała w wyniku omyłkowego zakontraktowania dziesięciu ton cebuli zamiast papryki przez fabrykę produkującą pasty. Smakuje jak wyciąg z Polaka, z tego powodu znajduje głównie zastosowanie w kuchni fusion łączącej subtelność kuchni węgierskiej z egzotycznymi mięsami kuchni ugandyjskiej.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. Australia, serio?