Żeluś: Różnice pomiędzy wersjami
(Ale ze mnie lama, blankuję Nonsensopedię...) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
Żeluś jest człowiekiem uczuciowym i niezwykle wrażliwym. Kiedy zakochuje się w nie liczy się dla niego nic innego niż miłość do ukochanej. Uczucie to opanowuje go całego, staje się mu oddany i poświęca cały swój czas tylko i wyłącznie ukochanej. Przy niej jest szczęśliwy , a radość ogarnia każdą cząstkę jego ciała. |
|||
Żeluś ukojenia szuka w naturze. We wszystkim tym, co go otacza w każdej najmniejszej istocie stworzonej przez Najwyższego. Potrafi siedzieć na łonie natury i rozmyślać. Uwielbia także dzieci. Czasami nawet czuje się do nich podobny, przez łatwowierność i naiwność. Chętnie się z nimi bawi, a one bardzo szybko się do niego przekonują i przywiązują. |
|||
Jednak mimo wszystko i tak jego życie jest pasmem udręk i cierpień nie tylko z powodu nieszczęśliwej miłości, ale także stanu swojego pochodzenia. Czuje się odtrącony przez ludzi wyższego stanu. Buntuje się przeciwko temu, neguje różnice miedzy ludźmi. Właśnie to wszystko- każda najmniejsza przykrość, krzywda oraz pogarda doznawana od ludzi, aż w końcu nieodwzajemnione uczucie, które nie ma szans na spełnienie upewniają Żeluśia coraz bardziej w decyzji o popełnieniu samobójstwa. |
Wersja z 03:24, 5 wrz 2010
Żeluś jest człowiekiem uczuciowym i niezwykle wrażliwym. Kiedy zakochuje się w nie liczy się dla niego nic innego niż miłość do ukochanej. Uczucie to opanowuje go całego, staje się mu oddany i poświęca cały swój czas tylko i wyłącznie ukochanej. Przy niej jest szczęśliwy , a radość ogarnia każdą cząstkę jego ciała. Żeluś ukojenia szuka w naturze. We wszystkim tym, co go otacza w każdej najmniejszej istocie stworzonej przez Najwyższego. Potrafi siedzieć na łonie natury i rozmyślać. Uwielbia także dzieci. Czasami nawet czuje się do nich podobny, przez łatwowierność i naiwność. Chętnie się z nimi bawi, a one bardzo szybko się do niego przekonują i przywiązują. Jednak mimo wszystko i tak jego życie jest pasmem udręk i cierpień nie tylko z powodu nieszczęśliwej miłości, ale także stanu swojego pochodzenia. Czuje się odtrącony przez ludzi wyższego stanu. Buntuje się przeciwko temu, neguje różnice miedzy ludźmi. Właśnie to wszystko- każda najmniejsza przykrość, krzywda oraz pogarda doznawana od ludzi, aż w końcu nieodwzajemnione uczucie, które nie ma szans na spełnienie upewniają Żeluśia coraz bardziej w decyzji o popełnieniu samobójstwa.