Bełkot pseudopoetycki

Bełkot pseudopoetycki – stosowany w poezji sposób pisania, który nie jest zrozumiały dla kogokolwiek, nawet dla autora wiersza. Bełkot ten używany jest przez poetów wtedy, gdy chcą aby ich dzieło wydało się nad wyraz głębokie i mające zmusić do refleksji. Już Fryderyk Nietzsche krytykował takich "poetów" pisząc mącą swe wody, aby się głębszymi zdały.

Przykłady bełkotu pseudopoetyckiego

• Nasza klepsydra odmierza głębokość naszych dusz
• Rzeź cierpienia ucieka w czarnej egzystencji od obcej róży
• Chmury świadomości plują na zemstę
  Ponownie wiatr spotyka
  Zwodnicze pożądanie
  Szatan cierpi w ponurym zniszczeniu
• Władczyni mroku – delikatnym kwiatem słodyczy
  rozedrganą struną w świetle Księżyca i w...
  ...nieznanej postaci świadomości
  kropla niezdecydowania i czara goryczy
  koronkową fala spojrzenia oszałamia szelestem jedwabiu i zapachem kwiatu wiśni płaczącej cicho nad ranem
  czy to znak wieczności?
  czy jest, a może nie jest...?
• Ludzie kłamią w upadłym niczym nowi w oczyszczeniu
• Piasek snu przepływa mi przez palce rzeczywistości
• Różane usta zaglądają w duszę czynu dźwiękiem
• Każda minuta życia w otchłaniach
  czarnych jak węgiel się skąpała
  i się bała
  i się bała...
• W nocy
  Światła nie ma
  Innymi zmysłami oglądam cię
  Twój zapach rysuje kontury twego ciała
  A Jego ciepło wypala twe kształty na mym ciele
  Błądząc swymi dłońmi po twym ciele
  Dokańczam obraz
  Zachwyt i podniecenie ogarniają mnie
  A później…
• Bałem sie otworzyć oczy do póki nie ujrzałem twoich.
• Powiedziałeś mi to cichym szeptem na miarę Dzwonu Zygmunta.
• W pustej szklance, Pomarańczę, To dobytek mój.
• Wypłynąłem na suchego przestwór oceanu.
  Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi.

Zobacz też

• bełkot pseudonaukowy
• wiersz gotycki
• poezja
• bełkot