Creepypasta

Szablon:Trodzaj internetowych strasznych historyjek i legend miejskich, wymyślanych przez użytkowników 4chana chwilę po obejrzeniu trylogii Omen albo horrorów Del Toro, przyklejane na różne strony z łatką Prawdziwe!. Często są też bezczelnie zerżnięte z powieści początkujących i bardziej doświadczonych pisarzy, jednak ze względu na zanikające czytelnictwo, mało osób jest w stanie odnaleźć podobieństwa. Creepypasty opierają się na twiście fabularnym godnym twórczości M. Nighta Shyamalana.

Treść

Treść przeciętnej creepypasty opiera się na pewnym stałym schemacie. Zwykle bohater opowiastki siedzi przy komputerze albo konsoli do gier i słyszy pukanie oraz nagle ogląda zdjęcie rozwalonych zwłok, które pojawiły się znikąd na ekranie. Potem ktoś wchodzi do domu, łapie za ramię, podrzuca brutalne zdjęcia i wydrapuje oczy. Często pojawia się też motyw pytania o Strażników (ang. Holders) w hotelach bądź szpitalach psychiatrycznych, którzy są w posiadaniu tajemniczych rzeczy niemogących się nigdy połączyć, bo stanie się coś strasznego. Czy ty, kurwa, czujesz grozę sytuacji!? W prawdziwym życiu takie sytuacje kończą się wezwaniem ochrony oraz dołączeniem do pocztu klientów tych szpitali. Jednak w creepypastach masz pewność, że zaczniesz uczestniczyć w spacerze, który grozi śmiercią i pod koniec spotykasz się ze strażnikiem ukazującym przeróżne wizje, głównie krwawych gwałtów. Jest to motyw zerżnięty z fabuły pierwszych gier Might&Magic.

Wobec tego creepypasty zawierają następujące elementy:

• przerobione gry Pokemon, które zmieniają się w egzystencjalistyczny koszmar;
• Strażnicy Czegośtam w psychiatrykach;
• zagubione klatki i odcinki Simpsonów ukazujące śmierć poszczególnych bohaterów;
• zagubione klatki i odcinki Spongeboba ukazujące samobójczą śmierć poszczególnych bohaterów;
• zdjęcia pociętych dzieci i zmasakrowane zwłoki wyskakujące podczas przeglądania internetu za pomocą Internet Explorera;
• uwięzienie w gumowej piłce;
• prawdziwe pocięte dzieci;
• zdjęcia przedstawiające czytającego creepypasty i mordercę za nim;
• porzucone kartki z napisami typu Już tu jestem albo Trzeba było uciekać;
• pomordowane rodziny;
• duchy małych dzieci, które zginęły w wybuchu miksera;

Ewolucja creepypasty graficznej Smile.jpg

• maile i SMS-y wysłane w kilka godzin/dni/lat po śmierci wysyłającego;
• umarli jeżdżący w windzie;
• radzieckie eksperymenty;
• demony za oknem;
• psychopata pod twoim łóżkiem;
• zdjęcia i obrazki nakłaniające do samobójstwa;
• wirusy zamykające duszę w kodzie binarnym.

Najpopularniejsze creepypasty

Jest parę creepypast, które zyskały sobie rzeszę fanów i są przeklejane we wszelkie miejsca internetu, gdzie dozwolone jest publikowanie treści przez kogokolwiek.

• Szablon:Tcreepypasta pokemonowa. W japońskiej wersji gry funkcjonowała inna ścieżka dźwiękowa. W jednym z miast – Lavender Town, występowały dźwięki na tyle wysokie, że słyszały je jedynie dzieci. Była to wpadka twórców z tragicznymi konsekwencjami. Dzieci, które przez dłuższy czas słuchały tej muzyki szalały i zabijały się. Jednak bardziej prawdopodobne jest to, że twórcy w niektórych wersjach zapomnieli stworzyć wyjścia z lokacji, więc mali Japończycy zabijali się z frustracji.
• Szablon:Tfilmik z Myszką Miki, która idzie ulicą, a w tle leci zapis dźwiękowy z życia klasycznej rodziny, która właśnie musi spłacać kredyt. Rzekomo stworzył ów film Walt Disney w trakcie zażywania dużych ilości mąki kostnej i używano tego do torturowania jeńców wojennych przez USA. Niestety kiedyś wyszło na jaw, że to mit, ale suicidemouse zachowało swoje zadanie, by torturować dalej, ale tym razem nowych adeptów Internetu, którzy jeszcze nie odróżniają prawdy od fikcji.
• Szablon:Tfilm, który rzekomo miał powodować odruchy samobójcze u widzów. Według legend zawierał sceny śmierci różnych istot, od roślin po szczenięta, i takie popularne oraz lubiane motywy jak krwawiące oczy. W praktyce krążący fragment filmu to klatki z niszowego, czeskiego horroru. Co pewien czas 4chan wypuszcza podobne dzieła i twierdzi, że są prawdziwe.
• Szablon:Tprzykład creepypastowego failu z multum błędów ortograficznych. Historia o tobie i twojej dziewczynie. Siedzicie u ciebie grając w szachy, gdy ktoś zadzwonił do dziewczyny. Odbierasz i słyszysz głos: Co u licha robisz z moją córką? Mówisz jej o tym, na co odpowiada, że jej ojciec jest martwy. Historia kończy się pytaniem retorycznym: Więc kto dzwonił?! Matka dziewczyny.

Jeszcze coś

Czytasz ten tekst, dzięki czemu zająłem twoją uwagę. Nie widziałeś mnie jak wszedłem do twojego pokoju.

NIE ODWRACAJ SIĘ