Disco polo
Disco polo – nurt muzyki rozrywkowej wywodzący się z przaśnych przyśpiewek ludowych. Jeden z najmocniej odciśniętych śladów polskiej kultury masowej przede wszystkim lat 90. Dziś przy disco polo bawią się bezwyjątkowo wszyscy, ale tylko mniejsza część społeczeństwa ma odwagę się do tego przyznać. Jawni odbiorcy muzyki to zwykle dresiarze, najniższa klasa społeczna oraz ludzie nie bojący się (mający swoje zdanie).
Historia
Polski rodzaj muzyki dyskotekowej rozwinął się, gdy Polsat zaczął emitować o nim programy (Disco Polo Live, Disco Relax), w których występowały takie znakomitości jak Shazza, czy Bohdan Smoleń. W późniejszych latach programy upadały, między innymi przez próby promowania młodych talentów na siłę.
Na dzień dzisiejszy disco polo istnieje i ma się dobrze, ale hity, przy których macha kończynami młodzież są w 90% coverami tamtejszych.
Teksty
Miły dla ucha rytm okraszony jest tekstem, którego głębią jest miłość – pierwsza, niedojrzała, trudna, zakazana, toksyczna, a najczęściej – wakacyjna.
Budowa piosenek
- wstęp i wprowadzenie do tematu – podmiot ukazuje imię swojej nowej miłości, opowiada o niej.
- rozbudowanie motywu – trudności związane z miłością.
- łączniki – wesołe i rytmiczne przedłużone do granic możliwości „o”, bądź też inna samogłoska.
- refren – kilka prostych słów o łamaniu serca, płaczu, smutku i lamencie. Powtarzany wielokrotnie z drobnymi modulacjami i zmianą łączników.
- zakończenie – bolesny koniec związku lub jego podtrzymanie. Do wyboru.
Rytm
Praktycznie każda piosenka ma taki sam rytm. Przez to słuchanie tej muzyki jest zajebi**** nudne.
