Głupawka

Głupawka – poważne schorzenie najczęściej występujące u uczniów LO, a także studentów. Objawia się niekontrolowanymi, nie możliwymi do przewidzenia i opanowania atakami śmiechu. Najczęściej atak u pojedynczego osobnika doprowadza do reakcji łańcuchowej i rozszerzenia się epidemii na większość jednostek znajdujących się w tym samym pomieszczeniu.

Jak dotąd nie poznano jeszcze mechanizmów odpowiadających za powstawanie i rozprzestrzenianie się głupawki, nie istnieje więc skuteczny lek czy nawet szczepionka – choroba powszechnie uznawana jest za nieuleczalną.

Główne informacje

Choroba ma stan przewlekły. W zaawansowanym stadium jej objawy dają się we znaki nawet do kilku raz w ciągu doby. Czas jednego ataku jest nieokreślony, zależy on od stanu psychicznego osobnika oraz innych jednostek w promieniu najbliższych 10 metrów. W zależności czy emocje danego osobnika są średnio-wesołe, wesołe, czy też skrajnie-wesołe nasila się czas trwania ataku oraz jego intensywność. Im więcej pozytywnych emocji napłynie do umysłu i podświadomości jednostki tym trudniej jest atak ten zwalczyć. Nikt oficjalnie nie prowadzi badań nad tą kwestią, ponieważ została ona uznana za niegroźną dla społeczeństwa (odnotowano nieliczne sytuacje, które miały negatywny wpływ na środowisko). Pojawia się ona w pełnym stadium w okresie licealnym, zaczątek powstaje w pierwszych latach gimnazjalnych, a z czasem się nasila aż do pewnego wieku. Niektórym przypadkom towarzyszy bardzo długo, a jeszcze innym zanika. Nie wynaleziono jeszcze leku stuprocentowo usuwająca ta przypadłość. Cierpi na nią większa część społeczeństwa (niezależnie od płci wygląda tak samo).

Jak wiadomo nam, z wiarygodnych źródeł, od poważnie chorych (objawy przejawiające się już w wieku 10 lat), kiedy głupawka jest wywołana szybko tzn. spontanicznie, a nie w wyniku rozprzestrzeniania się z człowieka na człowieka, napady mają swoje różne fazy. Pierwsza faza: objawia się bardzo łagodnie, kończy się jednak bardzo szybko! Później następuje coraz większe rozprzestrzenienie się choroby po ciele, czym napady są coraz cięższe i groźniejsze. Ostatnia faza jest najgorsza. Występuje wtedy zazwyczaj tzw. deprecha (chandra), często prowadząca do niekontrolowanych czynów, takich jak: mimowolne mówienie do siebie, płacz, zgrzytanie zębów. W tym czasie załamanie nerwowe, może przenosić się na innych ludzi (niekoniecznie chorych na głupawke) Są to osoby w otoczeniu do 15 metrów, jednak załamanie może się przenosić również przez komunikatory internetowe.