Green Day: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(→Fani) |
|||
| (Nie pokazano 37 wersji utworzonych przez 26 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Greenday2010.jpg|thumb|280px|Nie łudźcie się, to playback]] |
|||
'''<s>Green Gej</s>''' '''Green Day''' – punk-rock-popowy zespół <s>downa</s> [[Stany Zjednoczone Ameryki Północnej|amerykański]]. Kiedyś grał, teraz dostosował się do standardów panujących na rynku i wprowadza w życie zasadę punka, mówiącą za [[Patyczak (muzyk)|Patyczak]]iem, że punk to trzy akordy i darcie mordy. Wizerunek grupy to zlepek połączonych, zapożyczonych od innych kultowych-jak-chuj zespołów takich jak np. [[Ramones]], [[The Beatles]], elementów które-zgodnie ze szczwanym planem metroseksualnego założyciela grupy zapewniły jego sQuadowi popularność wśród dzieci, młodzieży, pedałów i emerytów krajów byłego bloku socjalistycznego. Wielbiciele zespołu nie należą do żadnej znanej subkultury bądź też należą do paru naraz. Wśród fanów zespołu jest parę znanych osób. Większość z nich to aktorzy "Zagubionych". |
|||
[[Plik:HaseAufCenterstage.jpg|thumb|280px|A tu zamiast Green Day'a występuje króliczek]] |
|||
[[Plik:Color icon green.svg|thumb|200px|Inspiracja Green Day'a]] |
|||
[[Plik:Billie Joe Armstrong - Green Day 2.jpg|thumb|200px|To też playback]] |
|||
{{cytat|Ta nazwa jest czadowa!|Reakcja fana (o ile takowi istnieją) na powyższy komentarz.}} |
|||
{{cytat|Naprawdę nie wiemy, kto wymyślił tak idiotyczną nazwę.|Green Day sami o sobie.}} |
|||
'''Green Day''' – amerykański zespół punkroczny charakteryzujący się dziwnymi ubraniami, obecnością na rynku od 1987 roku i zamiłowaniem do [[Joint|jointów]]. Po polsku Zielony Dzień, Dzień Ziela lub Święto Roślinożerców. |
|||
| ⚫ | |||
Grupa powstała w [[Kalifornia|Kalafiornii]] za czasów, gdy nawet w Ameryce nie było jeszcze komputerów. Wtedy to Billie i Mike spotkali się w barze; zauważywszy, że mają podobne zainteresowania, od razu się zaprzyjaźnili. Zespołowi nadali nazwę Sweet Children, żeby przyciągnąć do siebie pedofili, pedałów i nadopiekuńcze nastolatki. Ich pierwszy perkusista [[Al Sobrante]] (z fr. ''sobre'' - trzeźwy) stwierdził, że do nich nie pasuje (bo był normalny i hetero) i odszedł, by pobierać nauki. W zamian do zespołu trafił Tre Cool (nie pedzio, ale za to zboczony), znany między innymi z tego, że chciałby umyć twoją babcię<ref>http://www.greendayauthority.com/TheBand/quotes.php</ref>. Powodziło im się dobrze, byli całkiem lubiani, wreszcie wydali singiel "Basket case" i nakręcili do niego teledysk obrazujący jeden dzień z życia grupy. Dzięki temu przybyło im fanów, którzy mogli utożsamiać się z nimi bez wstydu. Po wydaniu płyty [[nimrod.]] zespół zdecydował się na przerwę, by Mike i Tre mogli rozwieść się z żonami. Powróciwszy w świetnej formie, odświeżeni, zamaskowawszy białe obręcze po obrączkach samoopalaczem, wydali [[Warning:]]. Znaczna część ich pieniędzy została pochłonięta przez tanie wina, więc postanowili wydać płytę o japońsko-francusko brzmiącym tytule - [[Shenanigans]]. Żeby się nie przemęczać, umieścili na niej piosenki z drugich stron singli. |
|||
=== Przełom === |
|||
W 2004 roku zaszczycili świat płytą wydaną na cześć [[George Bush|George'a Busha]], zatytułowaną synonimicznie [[American Idiot]]. Wypluli w nim całe swoje żale pod adresem byłego prezydenta, nie wiedząc, że wojna w Iraku to tak naprawdę sprytne działanie Busha, mające na celu skierowanie tematyki piosenek Green Day'a z dołujących [[emo]]wskich hymnów na <s>dobrego</s> normalnego [[punk]]a. Tym samym Bush okazał się najlepszym menadżerem zespołu, promującym go za darmo. Kontraktu nie dało się przedłużyć, bo zasłużonego męża stanu zastąpił [[Barack Obama|Barak]]. Niezrażeni Greenday'owcy wydali kolejną płytę, "21st Century Breakdown" o której mało wiadomo, bo ciągle nie da się jej ściągnąć z wrzuty. |
|||
== Skład == |
== Skład == |
||
* [[Billie Joe Armstrong|Bolek Dżołek]] – <del>nieudolny</del> wokalista i autor tekstów. Swego czasu idol nastolatek, ale zbrzydł i zgłupiał. Ma słabość do alkoholu, jointów, czarnej farby do włosów oraz zieleniny. |
|||
* '''[[Billie Joe Armstrong]]''' – wokalista, podobno gra na gitarze. Wychodzi mu to niezmiernie pięknie. Ma żonę, ale niektórzy fani widzieli jak pocałował '''[[Tré Cool|Tré Kula]]'''. Można więc wywnioskować, że jest biseksualistą do czego sam się przyznał w jednym ze swoich wywiadów by przyciągnąć więcej "tré - podobnych" Lubi wkładać rękę do gaci i udawać, że się masturbuje. |
|||
* |
* [[Mike Dirnt]] – basista. Komentarz zbędny. |
||
* [[Tré Cool]] – łamacz wykałaczek. Jego hobby to udawanie zwierząt i przebieranie się za nie. |
|||
* '''[[Tré Cool]]''' – perkusista, chociaż nie taki tró i nie taki kuul. Znany z kontrowersyjnych wypowiedzi, np.: czym była maź w teledysku do American Idiot. W piosence ,,Homecoming" zdarł se gardło, sorry, zaśpiewał, ale Billie Joe przestraszył się, że Tré jeszcze zostanie wokalistą i dlatego był to debiut i pozostał perkusistą |
|||
* [[Jason White]] – gitarzysta. Jako jedyny z zespołu zna więcej niż trzy akordy, ale ich nie używa, bo piosenki Green Day'a da się zagrać na harmonijce. |
|||
* '''[[George Bush]]''' - dawny prezydent USA i bardzo nieoficjalny menadżer zespołu. To o nim jest <s>kurewstwo</s> album o nazwie American Idiot. |
|||
== |
== Historia == |
||
W 1982 [[Billie Joe Armstrong|BJ]] i Mike spotkali się w szkolnej stołówce. Zaprzyjaźnili się i parę lat później rzucili szkołę, aby <del>palić marihuanę</del> założyć punkowy zespół Sweet Children. Ich piosenki traktowały głównie o narkotykach i buncie młodzieńczym. Chłopcy stwierdzili, że potrzebują perkusisty, więc napisali ogłoszenie i tak do zespołu dołączył [[Tré Cool]]. Zespół nie poddał się i kolejne parę lat później (1987 rok) podbili rynek muzyczny. W 1994 roku wydali płytę i szturmem wdarli się do komercyjnego świata muzyki popularnej. Od tego czasu ubyło im fanów, więc dekadę później powrócili z nową płytą i pretensjami do [[George Walker Bush|Busha]]. To spodobało się publice, więc do dziś członkowie Green Day'a pławią się w luksusach. Oczywiście nadal wydają płyty, ale na próżno szukać na nich punkrocka. |
|||
Do fanów <s>Green Geja</s> Green Daya należą emo, komuchy, pedofile, pedały oraz n00by, które myślają, że Green Day stworzył muzykę do [[Tibii]] (której niestety nadal nie umieją włączyć). Zespołu słuchają też czasem nieortodoksyjni, podupadli metale lub zboczeni rockowcy. |
|||
== |
== Dyskografia == |
||
Jako że członkom Green Day'a nie chce się wybierać mądrych nazw (patrz: tytuł zespołu), sami je tworzą. Z różnymi skutkami. |
|||
00:00 - 00:10 - pierwsze odczucia: spoko, fajne, rispekt/gówno, do dupy, centralnie chujowe - słuchasz dalej/odpuszczasz sobie <br> |
|||
* Dookie! (1994) – debiutancka płyta, nagrana w garażu. |
|||
00:11 - 00:20 - pojawiają się myśli, czyby nie kupić sobie pedalskiego sweterka <br> |
|||
* Insomniac (1995) – opisuje rodzinę Green Day'a i ich miłe dzieciństwo w stanie [[Kalifornia]]. |
|||
00:21 - 00:40 - zaczynają pociągać cię osbnicy tej samej płci <br> |
|||
* Nimrod (1997) – kolejna płyta. Nic o niej nie wiadomo, bo nikt jej nie zdołał wysłuchać. |
|||
00:41 - 01:00 - chcesz zgwałcić brata/siostrę (homoseksualnie, oczywiście) <br> |
|||
* American Idiot (2004) – płyta krytykująca rządy [[George Walker Bush|byłego już prezydenta Stanów Zjednoczonych]]. Traktuje o miłości, ucieczkach z [[dom]]u i [[Sklep monopolowy|sklepach monopolowych]]. |
|||
01:00 - 01:30 - robisz to (chyba, że nie masz rodzeństwa) <br> |
|||
* 21st Century Breakdown (2009) – płyta popowa opisująca życie w XX wieku. |
|||
01:31 - 02:00 - wrzeszczysz, że jesteś idiotą i że cię to jara <br> |
|||
* Uno!, Dos!, Tres! (2012-2013) – trzy płyty wydawane kolejno na cześć nauczenia się przez [[Billie Joe Armstrong|Billiego]] podstawowych liczb. |
|||
| ⚫ | |||
{{przypisy}} |
|||
Niemalże wszystkie piosenki Green Day'a brzmią identycznie z uwagi na możliwości zespołu (znajomość trzech akordów). Niektóre jednak różnią się od siebie tekstem. |
|||
* Basket Case (Koszyk Walizka) – [[Billie Joe Armstrong]] śpiewa o swojej przemianie w wiklinową torbę podróżną. |
|||
* Homecoming (Powrót do domu) – w końcu z ucieczki z domu trzeba też wrócić. |
|||
* [[21 Guns]] (21 pistoletów) – [[Billie Joe Armstrong|BJ]] poczynił znaczne postępy w edukacji i doliczył się do 21. |
|||
* Kill The DJ (Zabić DJ-a) – Green Day o swoich planach rozboju w [[Dyskoteka szkolna|dyskotekach]]. |
|||
* Peacemaker (Rozjemca) – [[Billie Joe Armstrong]] i Mike Dirnt się pokłócili, więc na cześć odfochowania nagrali piosenkę. |
|||
== Ciekawostki == |
|||
{{stubmuz}} |
|||
{{NonNews|[[NonNews:Green Day i U2 zagrają dla powodzian|Green Day i U2 zagrają dla powodzian]]}} |
|||
* W 2012 roku na festiwalu I Heart Radio [[Billie Joe Armstrong]] przesadził z piwem i rozwalił swoją gitarę. |
|||
* Mike Dirnt jako jedyny z zespołu ukończył szkołę. |
|||
* Nauczyciel od muzyki [[Billie Joe Armstrong|BJ-a]] powiedział mu, że jest beztalenciem. |
|||
| ⚫ | |||
[[ |
[[Kategoria:Green Day| ]] |
||
[[el:Green Day]] |
|||
| ⚫ | |||
[[es:Green Day]] |
|||
[[fi:Green Day]] |
|||
[[it:Green Day]] |
|||
[[sk:Grín Dej]] |
|||
[[sv:Green Day]] |
|||
[[Kategoria:Zespoły punkowe]] |
|||
[[Kategoria:Amerykańskie zespoły]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 12:41, 6 cze 2021
Ta nazwa jest czadowa!
- Reakcja fana (o ile takowi istnieją) na powyższy komentarz.
Naprawdę nie wiemy, kto wymyślił tak idiotyczną nazwę.
- Green Day sami o sobie.
Green Day – amerykański zespół punkroczny charakteryzujący się dziwnymi ubraniami, obecnością na rynku od 1987 roku i zamiłowaniem do jointów. Po polsku Zielony Dzień, Dzień Ziela lub Święto Roślinożerców.
Skład[edytuj • edytuj kod]
- Bolek Dżołek –
nieudolnywokalista i autor tekstów. Swego czasu idol nastolatek, ale zbrzydł i zgłupiał. Ma słabość do alkoholu, jointów, czarnej farby do włosów oraz zieleniny. - Mike Dirnt – basista. Komentarz zbędny.
- Tré Cool – łamacz wykałaczek. Jego hobby to udawanie zwierząt i przebieranie się za nie.
- Jason White – gitarzysta. Jako jedyny z zespołu zna więcej niż trzy akordy, ale ich nie używa, bo piosenki Green Day'a da się zagrać na harmonijce.
Historia[edytuj • edytuj kod]
W 1982 BJ i Mike spotkali się w szkolnej stołówce. Zaprzyjaźnili się i parę lat później rzucili szkołę, aby palić marihuanę założyć punkowy zespół Sweet Children. Ich piosenki traktowały głównie o narkotykach i buncie młodzieńczym. Chłopcy stwierdzili, że potrzebują perkusisty, więc napisali ogłoszenie i tak do zespołu dołączył Tré Cool. Zespół nie poddał się i kolejne parę lat później (1987 rok) podbili rynek muzyczny. W 1994 roku wydali płytę i szturmem wdarli się do komercyjnego świata muzyki popularnej. Od tego czasu ubyło im fanów, więc dekadę później powrócili z nową płytą i pretensjami do Busha. To spodobało się publice, więc do dziś członkowie Green Day'a pławią się w luksusach. Oczywiście nadal wydają płyty, ale na próżno szukać na nich punkrocka.
Dyskografia[edytuj • edytuj kod]
Jako że członkom Green Day'a nie chce się wybierać mądrych nazw (patrz: tytuł zespołu), sami je tworzą. Z różnymi skutkami.
- Dookie! (1994) – debiutancka płyta, nagrana w garażu.
- Insomniac (1995) – opisuje rodzinę Green Day'a i ich miłe dzieciństwo w stanie Kalifornia.
- Nimrod (1997) – kolejna płyta. Nic o niej nie wiadomo, bo nikt jej nie zdołał wysłuchać.
- American Idiot (2004) – płyta krytykująca rządy byłego już prezydenta Stanów Zjednoczonych. Traktuje o miłości, ucieczkach z domu i sklepach monopolowych.
- 21st Century Breakdown (2009) – płyta popowa opisująca życie w XX wieku.
- Uno!, Dos!, Tres! (2012-2013) – trzy płyty wydawane kolejno na cześć nauczenia się przez Billiego podstawowych liczb.
Piosenki[edytuj • edytuj kod]
Niemalże wszystkie piosenki Green Day'a brzmią identycznie z uwagi na możliwości zespołu (znajomość trzech akordów). Niektóre jednak różnią się od siebie tekstem.
- Basket Case (Koszyk Walizka) – Billie Joe Armstrong śpiewa o swojej przemianie w wiklinową torbę podróżną.
- Homecoming (Powrót do domu) – w końcu z ucieczki z domu trzeba też wrócić.
- 21 Guns (21 pistoletów) – BJ poczynił znaczne postępy w edukacji i doliczył się do 21.
- Kill The DJ (Zabić DJ-a) – Green Day o swoich planach rozboju w dyskotekach.
- Peacemaker (Rozjemca) – Billie Joe Armstrong i Mike Dirnt się pokłócili, więc na cześć odfochowania nagrali piosenkę.
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- W 2012 roku na festiwalu I Heart Radio Billie Joe Armstrong przesadził z piwem i rozwalił swoją gitarę.
- Mike Dirnt jako jedyny z zespołu ukończył szkołę.
- Nauczyciel od muzyki BJ-a powiedział mu, że jest beztalenciem.
