Krzysztof Cugowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(nowa strona)
M
Linia 1: Linia 1:
{{sur|'''polskiego wokalisty'''|[[Krzysztof|hasła o innych osobach o tym imieniu]]}}
{{cytat|Do dyktanda trzeba dwojga, jeden pisze, drugi ściąga|[[Uczeń]] udający '''Krzysztofa Cugowskiego''' na lekcji [[język polski|polskiego]]}}
{{cytat|Do dyktanda trzeba dwojga, jeden pisze, drugi ściąga|[[Uczeń]] udający '''Krzysztofa Cugowskiego''' na lekcji [[język polski|polskiego]]}}



Wersja z 13:40, 13 lut 2013

Do dyktanda trzeba dwojga, jeden pisze, drugi ściąga

Uczeń udający Krzysztofa Cugowskiego na lekcji polskiego

Szablon:Tpolski wokalista rockowy, niespełniony teatralnie założyciel Budki Suflera, posiadacz wyjątkowego i przede wszystkim przepitego głosu. Senator z ramienia Kaczuch, gdzie przekonał się, że nie wyszło mu w życiu (znowu).

Kariera

Krzysiek, jako licealista, marzył o zostaniu rockmenem. W 1969 spełniło się jego marzenie i założył zespół, który długo nie potrwał, gdyż rok później przestał istnieć. Później dołączył do Romualda Lipko ze „Stowarzyszenia Cnót Wszelakich”[1], który pisał teksty i grał na klawiszach. Namówił go na zmianę nazwy i od tamtego momentu mamy do czynienia z mało cnotliwą Budką Suflera. Został prawie-wokalistą roku w 1975, po czym na osiem lat (19761984) znudziło mu się granie w pierwotnym zespole. W tym okresie współpracował z innymi, ale to nie było to samo. Potem długo, długo nic, aż wreszcie sukces przyniosło mu wydanie Ciszy w 1992, po którym wraz z kolegami zadecydował, że pozostaną na rynku. Pomiędzy kolejnymi nagraniami zdążył wyjechać do USA i pracować dorywczo, rozwodzić się i koncertować. Grał nawet w Carnegie Hall.

Zobacz też

Przypisy

  1. Młodzi, gniewni i cnotliwi...