Krzysztof Cugowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Allah thumbright!)
Znacznik: przez API
M (→‎top: bot wprowadza drobne poprawki)
Znacznik: przez API
Linia 3: Linia 3:
{{cytat|Do dyktanda trzeba dwojga, jeden pisze, drugi ściąga|[[Uczeń]] udający '''Krzysztofa Cugowskiego''' na lekcji [[język polski|polskiego]]}}
{{cytat|Do dyktanda trzeba dwojga, jeden pisze, drugi ściąga|[[Uczeń]] udający '''Krzysztofa Cugowskiego''' na lekcji [[język polski|polskiego]]}}


{{t||ur. [[30 maja]] [[1950]] w [[Lublin]]ie}}polski [[wokalista]] [[rock]]owy, niespełniony teatralnie założyciel [[Budka Suflera|Budki Suflera]], posiadacz wyjątkowego i przede wszystkim przepitego głosu. [[Senator]] z ramienia [[Prawo i Sprawiedliwość|Kaczuch]], gdzie przekonał się, że nie wyszło mu w życiu (znowu).
'''Krzysztof Cugowski''' (ur. [[30 maja]] [[1950]] w [[Lublin]]ie) – polski [[wokalista]] [[rock]]owy, niespełniony teatralnie założyciel [[Budka Suflera|Budki Suflera]], posiadacz wyjątkowego i przede wszystkim przepitego głosu. [[Senator]] z ramienia [[Prawo i Sprawiedliwość|Kaczuch]], gdzie przekonał się, że nie wyszło mu w życiu (znowu).


== Kariera ==
== Kariera ==

Wersja z 15:56, 15 lut 2017

Plik:Cugowski.JPG
Cugowski daje czadu

Do dyktanda trzeba dwojga, jeden pisze, drugi ściąga

Uczeń udający Krzysztofa Cugowskiego na lekcji polskiego

Krzysztof Cugowski (ur. 30 maja 1950 w Lublinie) – polski wokalista rockowy, niespełniony teatralnie założyciel Budki Suflera, posiadacz wyjątkowego i przede wszystkim przepitego głosu. Senator z ramienia Kaczuch, gdzie przekonał się, że nie wyszło mu w życiu (znowu).

Kariera

Krzysiek, jako licealista, marzył o zostaniu rockmenem. W 1969 spełniło się jego marzenie i założył zespół, który długo nie potrwał, gdyż rok później przestał istnieć. Później dołączył do Romualda Lipko ze „Stowarzyszenia Cnót Wszelakich”[1], który pisał teksty i grał na klawiszach. Namówił go na zmianę nazwy i od tamtego momentu mamy do czynienia z mało cnotliwą Budką Suflera. Został prawie-wokalistą roku w 1975, po czym na osiem lat (19761984) znudziło mu się granie w pierwotnym zespole. W tym okresie współpracował z innymi, ale to nie było to samo. Potem długo, długo nic, aż wreszcie sukces przyniosło mu wydanie Ciszy w 1992, po którym wraz z kolegami zadecydował, że pozostaną na rynku. Pomiędzy kolejnymi nagraniami zdążył wyjechać do USA i pracować dorywczo, rozwodzić się i koncertować. Grał nawet w Carnegie Hall.

Przypisy

  1. Młodzi, gniewni i cnotliwi...

Szablon:PiS