Paszkwil: Różnice pomiędzy wersjami
M Znacznik: edytor wizualny |
M (Wycofano ostatnie edycje użytkownika Kalejdoskop, powód: Zbędny przecinek) Znacznik: rewert |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Paszkwil''' – utwór literacki w wybredny lub niewybredny sposób ośmieszający danego autora |
'''Paszkwil''' – utwór literacki w wybredny lub niewybredny sposób ośmieszający danego autora lub poetykę. Paszkwil jest gatunkiem histerycznym i spontanicznym, ponieważ im jest młodszy i im bardziej pochodnie zostaje upubliczniony, tym większe jest w nim stężenie tak irracjonalnych składników, jak furia, dyslogika, [[dysgrafia]] i klapkowate spojrzenie na tekst kultury lub osobę która go sprowokowała. Główną realizacją paszkwilu jest znane od [[średniowiecze|średniowiecza]] lekarstwo przepisywane gorączkującym pacjentom, zwane upustem złej krwi, którego skuteczność obalono w czasach [[Rzeczpospolita|Pierwszej Rzeczpospolitej]], na światlejszych nieco terenach Zachodniej [[Europa|Europy]]. |
||
Szczególnie ukochali sobie paszkwile niektórzy znakomici [[Polska|polscy]] [[poeta|poeci]], walcząc tą bronią z głupkowatymi wydawcami i redaktorami pism literackich, a także z mniej bystrymi kolegami, ale zwyczaj ten zanika i nie znajduje sobie zastępstwa w niczym analogicznym, dlatego [[krytyka literacka]] twierdzi, że literatura znajduje się na krawędzi, ale trudno powiedzieć co to za krawędź i czy, gdyby odwrócić się na pięcie, z tyłu również nie będzie krawędzi. |
Szczególnie ukochali sobie paszkwile niektórzy znakomici [[Polska|polscy]] [[poeta|poeci]], walcząc tą bronią z głupkowatymi wydawcami i redaktorami pism literackich, a także z mniej bystrymi kolegami, ale zwyczaj ten zanika i nie znajduje sobie zastępstwa w niczym analogicznym, dlatego [[krytyka literacka]] twierdzi, że literatura znajduje się na krawędzi, ale trudno powiedzieć co to za krawędź i czy, gdyby odwrócić się na pięcie, z tyłu również nie będzie krawędzi. |
||
Wersja z 18:19, 20 maj 2021
Paszkwil – utwór literacki w wybredny lub niewybredny sposób ośmieszający danego autora lub poetykę. Paszkwil jest gatunkiem histerycznym i spontanicznym, ponieważ im jest młodszy i im bardziej pochodnie zostaje upubliczniony, tym większe jest w nim stężenie tak irracjonalnych składników, jak furia, dyslogika, dysgrafia i klapkowate spojrzenie na tekst kultury lub osobę która go sprowokowała. Główną realizacją paszkwilu jest znane od średniowiecza lekarstwo przepisywane gorączkującym pacjentom, zwane upustem złej krwi, którego skuteczność obalono w czasach Pierwszej Rzeczpospolitej, na światlejszych nieco terenach Zachodniej Europy.
Szczególnie ukochali sobie paszkwile niektórzy znakomici polscy poeci, walcząc tą bronią z głupkowatymi wydawcami i redaktorami pism literackich, a także z mniej bystrymi kolegami, ale zwyczaj ten zanika i nie znajduje sobie zastępstwa w niczym analogicznym, dlatego krytyka literacka twierdzi, że literatura znajduje się na krawędzi, ale trudno powiedzieć co to za krawędź i czy, gdyby odwrócić się na pięcie, z tyłu również nie będzie krawędzi.
