Słoicyzm
Nurt w filozofii czasem mylony ze stoicyzmem, choć jedyne, co łączy te nurty, to fakt, że słoiki też stoją. Prawdopodobnie powstał na terenie Śląska u progu lat 90. Słoicyści głoszą piękno natury i radość chwili. Uważają, że jedyne, co warto utrwalać i zatrzymywać na dłużej, to dary natury, każda chwila, każdy dzień przynosi nam bowiem coś pięknego i radosnego. Szczególną atencją darzą słoik jako swego rodzaju naczynie duchowe, pozwalające zatrzymać ducha natury. Nie uważają go jednak za świętość, a jedynie dostrzegają w nim geniusz myśli ludzkiej, który można postawić w jednym rzędzie z fotografią czy filmem. „Słoik jest kliszą natury” powiedział anonimowy założyciel na jednym ze spotkań w pewnej miejscowości.
Teoria poznania – etykieta
W epistemologii słoicy podkreślają istotną rolę etykiety. Prawdą nazywają relację pomiędzy jej treścią, a zawartością słoika, przy czym ta ostatnia interesuje ich przede wszystkim pod względem jakościowym.
Logika
W logice słoicy odwołują się przede wszystkim do Arystotelesa. Uważają, że ktoś, kto tak dobrze wypowiadał się o ogórkach kiszonych, musiał o życiu wiedzieć wszystko. Słoicyści przypisują mu także wynalezienie słoika, którego niestety nie rozpropagował, gdyż trzymał go w piwnicy na półce z ogórkami kiszonymi. Jemu również przypisują jedną z najważniejszych sentencji "Odkręcić, aby zrozumieć", pozostającej jednak ciągle nieodkręconą, czyli nie do końca zrozumianą.
