Straż miejska

No i gdzie oni wtedy byli? No pytam się, gdzie?

Straż wiejska miejska – elitarna formacja ludzi, którzy nie dostali się do policji ze względu na swój bardzo niski wysoki iloraz inteligencji. Swoimi korzeniami sięga średniowiecza, gdzie nosiła nazwę Draby Miejskie, co trafniej określa charakter tej formacji. Poza zmianą nazwy oraz podstawowego uzbrojenia drewniane pały zamieniono na plastikowe Draby Miejskie pozostały wierne swojemu posłannictwu w myśl hasła przewodniego: Chroń urzędnika, bij dziada twoim panem Miejska Rada!.

Wygląd

Strażnik miejski na ogół przyodziany jest w czarne szaty, na wzór Batmana, które mają go maskować w ciemności i zwiększać sukcesywność wystawiania niespodziewanych mandatów mieszkańcom swojego miasta. Strażnicy z IQ poniżej 100, zostają dodatkowo wyposażeni w odblaskowe kamizelki, aby przypadkiem nie potrącił ich przejeżdżający samochód.

Samochód straży miejskiej

Pojazd ten najczęściej występuje w formie kompaktowego, rodzinnego samochodu, co umożliwia spakowanie do niego najpotrzebniejszych do sprawnego działania rzeczy, takich jak: przenośny fotoradar, blokady na koła, kamery na podzieleń, atrapy broni palnej, bazooka, hamak, plansza do gry w szachy (gdyby ta z boku pojazdu nie wystarczyła), drugie śniadanie oraz partnera do pomocy w odpakowywaniu kanapek. Pod maską kryje się 1.4-litrowy potwór o mocy 70 koni i napędzie hybrydowym (benzyna + gaz).

Zadania

Formacja ta ma za zadanie dbać o porządek w mieście budżet swojego samorządu. Nieustraszeni stróże prawa, pojawiają się zawsze na miejscu, gdy pies starszej pani narobi na trawnik lub dwójka dzieciaków wracająca z podstawówki, nie trafi papierkiem do kosza. Uwielbiają też unieruchamiać samochód pod nieobecność jego właściciela i zniknąć zanim ten wróci, rozkoszując się swym bohaterskim czynem. W ostatnich czasach ich ulubionym narzędziem jest najczęściej wynajmowany od jakieś firmy fotoradar, który rozstawiają tam, gdzie kierowcy nie mają o nim zielonego pojęcia, np. na słupie telegraficznym, w koszu na śmieci lub w krzakach, kilka metrów przed znakiem „koniec obszaru zabudowanego”. Jeśli jednak strażnicy muszą wybrać pomiędzy przechodzącymi na czerwonym świetle przez pustą jednopasmową drogę a ukaraniem parkującego w miejscu niedozwolonym lub jadącego zbyt szybko kierowcę, spacyfikują krwiożerczych przechodniów.

Umiejętności

Aby zostać członkiem straży miejskiej należy posiadać umiejętność robienia groźnej miny, skradania się, zastawiania zasadzek i udawania, że wie się o czym jest mowa na wypadek burzliwej dyskusji z którymś z mieszkańców. Mile widziane są również trzymanie broni w odpowiedniej ręce oraz znajomość nazw różnych sztuk walki.

Uzbrojenie

Ciężko scharakteryzować podstawowe uzbrojenie Straży Miejskiej, gdyż nikt go jeszcze nie widział. Trudno stwierdzić, czy jest ono dobrze ukryte w stroju bojowym, posiada możliwość zdematerializowania się – technologię zaczerpniętą od kosmitów, czy zwyczajnie władze miasta nie dają im jej do ręki w obawie o ich zdrowie.

Sukcesy

• Ukaranie mandatem właściciela samochodu przekraczającego prędkość. Samochód jechał na lawecie
• Wręczenie mandatu jadącej na sygnale karetce za przekroczenie prędkości, bo „na zdjęciu nie widać błysku koguta”
• Odholowanie odpowiednio oznaczonego samochodu lekarki wizytującej u umierającego pacjenta, bo zaparkowała w niedozwolonym miejscu pomimo, iż zarówno za nią, jak i przed nią również stały źle zaparkowane samochody
• Ukaranie mandatem z fotoradaru rowerzysty, pomimo tego, iż rower nie ma tablic rejestracyjnych, oraz nie ma obowiązku posiadania licznika prędkości.