Edytujesz „Andaluzja”

'''Andaluzja''' ([[Język hiszpański|hiszp.]] ''Andalucía'', z [[Język potoczny|wandalskiego]] ''And-a-Luci'fero?'', od tajemniczych związków wodza z diabłem) – jakaś tam podrzędna gubernia [[Hiszpania|Hiszpanii]], jeden z najbardziej wysuniętych w stronę Afryki (to jest, zdaje się, na południe) regionów Europy. Stolicą tego zamieszkiwanego przez potomków [[Arabowie|arabów]] miejsca jest niejaka [[Sewilla|Sybilla]] (nie mylić z księżniczką Saksońską). Wiadomo na jej temat tyle, że jest w {{cenzura3}} większa od na przykład [[Gniezno|Gniezna]], jak również to, że jej obywatele, widocznie nudząc się w przerwach między wojnami z arabami a mieszkańcami półwyspu Iberyjskiego, stworzyli taniec flamenco.

Potem przyszli Wandalowie, prawdziwi władcy tej ziemi, a za ich panowania rozkradziona została połowa odkrytych złóż, zaniechane zostają zasiewy na szeroką skalę, a emigranci sami podejmowali decyzję o tym, by ''jednakowoż udać się na Wyspy Kanaryjskie, a nie do tej zapadłej dziury''. Płynące biedą i szczęściem rządy Wandalów, jak można się było spodziewać, szybko się skończyły, kiedy wyparli ich [[Goci|Goci Zachodni]], którzy wojowali za pomocą [[metal (muzyka)|ciężkiego metalu]] – mieczy, oczywiście – i ostrego brzmienia – wydawali okrzyki bojowe, by podnieść swoje morale, to przecież logiczne. Przy okazji straszyli wroga, bo krzyk wydobywający się z kilkuset zdartych gardeł brzmi jak próba zdarcia wierzchniej warstwy tablicy kredowej paznokciami. No cóż. Po trzystu latach Gotom znudziło się rządzenie ruiną, spuścizną Wandalów i poszli sobie walczyć gdzie indziej – okazało się, że narobili sobie kłopoty z mieszkańcami [[Bizancjum]], którzy zaniechali płacenia im za mizerne tańce flamenco. Wycofali również swojego ambasadora, co okazało się kłopotliwe, bo miał on romans z trzecią córką siódmej żony ósmego syna czwartego brata szejka arabskiego, Muhammada, więc za wszystko oskarżeni zostali wielbiciele ciężkiego oręża. Gdzieś na początku [[VIII wiek]]u do Andaluzji wmaszerowali Arabowie, robiąc porządek niczym plemiona [[Niemcy|germańskie]] na swoich ziemiach, tak, że region przetrwał przez ponad tysiąc lat bez większych zmian właścicieli. Oczywiście, na każdego przyjdzie odpowiedni czas, więc ledwie po tysiącu i setce lat kalifat rozpadł się, a Andaluzja przeszła w ręce nowo-powstałej Hiszpanii.

Flamenco, jest to wymyślony<ref>Opracowany na niekorzyść liczby ludności w kraju.</ref> przez andaluzyjskich [[Romowie|Romów]] i innych Wizygotów taniec, który polega na przebraniu się w najbardziej jaskrawe i kolorowe suknie, jakie tylko można znaleźć po tej stronie globu, a następnie podskakiwaniu jak ten <del>n00b</del> Rom i śpiewaniu niezrozumiałych arabskich piosenek. Z biegiem lat na tańcach flamenco pojawiało się coraz więcej [[Rycerz|krzyżowców]], czasem pacyfikujących okoliczną ludność, tak więc optymalne było tańczenie w zbroi, ewentualnie z dobytym rapierem.

Niektórzy praktykują też zgoła inną metodę [[Taniec|tańca]], pochodzącą z bliżej nieokreślonego miejsca, która polega na ciągłym zmienianiu pozycji nóg podczas stawiania kroków.