Tekst źródłowy strony Arthur Schopenhauer

{{inkubator zamknięty}}
{{s|sur}}
[[Plik:Arthur Schopenhauer by J Schäfer, 1859b.jpg|thumb|200px|Arthur, jak zwykle szczęśliwy i zadowolony z życia]]
'''Arthur Schopenhauer''' (ur. 22 lutego [[1788]] r. w [[Gdańsk]]u, szczęśliwie [[Śmierć|skończył]] swoje [[Życie|cierpienie]] 21 września [[1860]] r. we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki kupiec, w wolnym czasie od handlu i wędrówek po wsiach czy innych aglomeracjach także [[Filozof|fizjolog]], najszczęśliwszy człowiek wszechczasów i nihilista. Ulubiony filozof [[emo]], egzaminatorów w [[Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego|WORD-zie]], samotnych matek, ewentualnie także [[Punkowcy|punków]], którym zabrakło [[Tanie wino|taniego wina]] i niedopałków papierosów.

== Biografia ==
{{s|wikipediapage}}<br />
Swe [[Życie|cierpienia]] rozpoczął 22 lutego [[1788]] roku w rodzinie grafomanki i handlarza. Dumny ojciec, chcąc, by syn został jego godnym następcą i przejął jego czarne interesy, wysłał patologa do młodzieńczej rodziny, a następnie do szkoły kupieckiej, by ten nauczył się cennej sztuki handlu skrawkami materiału i [[Denaturat|alkoholem nieznanego pochodzenia]] po okolicznych wioskach. Po ukończeniu edukacji w tym kierunku i powrocie do miejsca zamieszkania znudzony długimi kolejkami w Urzędzie Pracy czy innym [[Zakład Ubezpieczeń Społecznych|ZUS-ie]] wyrwał się z okowów zapadłej wsi feudalnej z sołtysem w stanie wiecznej [[Upojenie alkoholowe|niedyspozycji]] na czele i wybrał się w podróż, w czasie której mógł uskuteczniać nielegalny handel herbatą, [[Amarena|alkoholem]] i [[Kreda|innymi]] środkami odurzającymi. Obiecał ojcu, że po powrocie będzie pracował w jego firmie jako natrętny akwizytor nachodzący emerytów od samego rana niczym [[świadkowie Jehowy]], jednak fakt nieopłacania przez niego należnych podatków i ścigania go przez organy podatkowe pokrzyżował te plany, a zarazem niespełnione od dzieciństwa marzenie bycia parobkiem poszło [[Pierdolenie|uprawiać miłość]].

Po tym, jak jego ojciec [[Samobójstwo|z radością zawisnął]] ze szczęścia na sznurówkach i przeniósł się z [[Matka|rodzicielką]] do większej, mniej zapadłej wsi, nie za długo był człowiekiem interesu. Dopadło go znudzenie i zmęczenie ciężką pracą porównywalną do sprzątania przez sprzątaczki w szkole porozrzucanych po korytarzach papierków i nadgryzionych jabłek czy też gruszek, a przebrnięcie przez kolejną aglomerację w celu rozstawienia straganu na pobliskim bazarze i sprzedania kolejnej pary [[Skarpeta|skarpet]] czy innych majtek lub [[Sweter|swetra]] okazało się zbyt trudnym zadaniem dla młodego Schopenhauera. Postanowił więc porzucić to wszystko i <del>wyjechać w Bieszczady</del> przestać być [[Analfabeta|analfabetą]] tudzież nadrobić braki w nauce, jakimi były m.in. nieumiejętność rysowania szlaczków, które kreślone przez niego dotychczas wyglądały zgrabnie niczym ofiary Holokaustu. Niestety, przez bicie nosem o ławkę i pisanie brzydkich rzeczy na niej za pomocą cyrkla usunięto go z placówki. Mimo otrzymania znakomitych referencji do szkoły specjalnej nie poszedł tam – z urazem głowy bez problemu przyjęto go na studia [[Medycyna|medyczne]]. Nie podołał jednak temu zadaniu. Poległ już na pierwszym roku z anatomii wyciągając śledzionę i grasicę, tyle że z asystenta. Prowadzący egzamin profesor nie był zachwycony i Arthura relegowano ze studiów. Decyzja ta złamała mu życie oraz ponownie nos. Zrezygnowany rzucił się w wir rozważań filozoficznych.

Młody i gniewny, z nadzieją na sukcesy w edukacji wtórnych analfabetów i narkomanów, podkradających niegdyś mefedron z pokoju nauczycielskiego, zaczął wygłaszać swoją filozofię w okolicznych wiejskich szkołach i ośrodkach odwykowych. Niestety, nie posiadał on niezwykle rzadkiej umiejętności, jaką jest pranie niezmąconych umysłów, toteż napotkał tam swoich godnych następców, wolących zająć się rozwijaniem swoich umiejętności w dziedzinie niszczenia ławek, ścian i krzesełek za pomocą obieraczki do ziemniaków. Następnie zaszył się w swojej piwnicy we Frankfurcie. Tam do śmierci prowadził warsztaty z radosnej wegetacji, przeżywając ból istnienia przywodzący na myśl ten po uderzeniu [[Dupa|pewnej części ciała]] rózgą otrzymaną w prezencie od [[Święty Mikołaj|świętego Mikołaja]] w wieku lat sześciu. Wreszcie [[Śmierć|przestał cierpieć]] 21 września [[1860]].

== Filozofia ==
Jak każdy szanujący się zwolennik [[Lewica|ruchu lewostronnego]], propagandy szerzonej przez masońskie lobby [[LGBT|tych od farbek plakatowych]] i [[Nihilizm|ideologii pt. „nic nie istnieje”]], który z powodu wysokiego współczynnika [[Pierdołowatość|pierdołowatości]] choć raz w życiu przeżył złamanie serca czy inny skręt żołądka i cierpiał na depresję, zespół niespokojnych nóg i [[Cthulhu|Bóg]] jeden wie, co jeszcze, tak Schopenhauer przynależący do subkultury [[emo]]<ref>Najprawdopodobniej z powodu kryzysu wieku średniego.</ref> uwielbiał życie. Jak na miłośnika samotnych spacerów o brzasku księżyca i świetle przydrożnych lamp szczególnie umiłował sobie ludzi, ryby, ptaki i drzewka owocowe. Lecz nie posiadał on dostatecznej odwagi, by w końcu chwycić za tępą żyletkę wyjętą z [[Temperówka|temperówki]] i radośnie zacząć [[Śmierć|obwąchiwać kwiatki od spodu]], czy też nałożyć na głowę turban i rozpowszechniać [[dżihad]] po okolicy. Schopenhauer, będący również najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, lubującym się w różowych króliczkach, tęczy, brokacie i akwamarynowej barwie szerzył także [[Smutek|szczęście inaczej]]. Na domiar złego, jakby tego było mało, jako naczelny narkoman wstrzykujący sobie popiół w tętnicę udową, który z głodu i wycieńczenia zaczynał gadać od rzeczy, głosił po okolicznych zakładach odwykowych, że świat sobie tylko wymyślił podczas przygotowywania [[Opium|kompotu z maku]], a to, co widzimy, jest tylko efektem ubocznym jego zażywania. A żeby ujrzeć prawdziwy świat i naprawdę zagrać w [[Ludzki żywot]], należy wyprać „zasłony” i przestać odczuwać głód, przechodząc na breatharianizm, spożywając [[powietrze]], powietrze i powietrze, nie zapominając także o powietrzu. Mimo wszystko, „zasłony” nigdy nie zostają doprane całkowicie. Mówiąc krótko – swoją filozofię opierał na nieuczesanych przemyśleniach powstałych podczas wizyt w urzędach (jak na przykład [[Urząd pracy]]) lub podczas kuchennych zabaw w [[Robert Makłowicz|Makłowicza]]. Niemniej, są w niej pewne sprzeczności, a do ich zrozumienia, podobnie jak i do zinterpretowania literatury Młodej Polski potrzeba jednak sporej ilości [[Denaturat|trunku]]<ref>Jakkolwiek fakt, że po dzień dzisiejszy jest on hurtowo wykupowany przez interpretatorów próbujących wytłumaczyć te bzdury uniemożliwia jego nabycie.</ref>.

{{przypisy}}
[[Kategoria:Artykuły w inkubatorze – biografie|{{SUBPAGENAME}}]]
<poem>
[[:es:Arthur Schopenhauer]]
[[:de:Arthur Schopenhauer]]
[[:fi:Arthur Schopenhauer]]
[[:it:Arthur Schopenhauer]]
[[:pt:Arthur Schopenhauer]]
</poem>