Edytujesz „Arthur Schopenhauer”

{{sur|niemieckiego filozofa|imię|Artur}}

[[Plik:Arthur Schopenhauer by J Schäfer, 1859b.jpg|thumb|200px|Arthur, jak zwykle szczęśliwy i zadowolony z życia]]

'''Arthur Schopenhauer''' (ur. 22 lutego [[1788]] r. w [[Gdańsk]]u, szczęśliwie [[Śmierć|skończył]] swoje [[Życie|cierpienie]] 21 września [[1860]] r. we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki kupiec, w wolnym czasie od handlu i wędrówek po wsiach czy innych aglomeracjach także [[Filozof|fizjolog]], najszczęśliwszy człowiek wszech czasów i nihilista. Ulubiony filozof [[emo]], egzaminatorów w [[Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego|WORD-zie]], samotnych matek, ewentualnie także [[Punkowcy|punków]], którym zabrakło [[Tanie wino|taniego wina]] i niedopałków papierosów.

[[Plik:Schopenhauer artysta.png|thumb|200px|Kariera piosenkarza]]

Swoje [[Życie|cierpienia]] rozpoczął 22 lutego [[1788]] roku w rodzinie grafomanki i handlarza. Dumny ojciec, chcąc, by syn został jego godnym następcą i przejął jego czarne interesy, wysłał patologa do młodzieńczej rodziny, a następnie do szkoły kupieckiej, by ten nauczył się cennej sztuki handlu skrawkami materiału i [[Bimber|alkoholem nieznanego pochodzenia]] po okolicznych wioskach. Po ukończeniu edukacji w tym kierunku i powrocie do miejsca zamieszkania był znudzony długimi kolejkami w Urzędzie Pracy. Wyrwał się więc z okowów zapadłej wsi i wybrał się w podróż, w czasie której mógł uskuteczniać nielegalny handel herbatą i [[Kreda|innymi]] środkami odurzającymi. Obiecał ojcu, że po powrocie będzie pracował w jego firmie jako natrętny akwizytor nachodzący zaspanych emerytów od samego rana niczym [[świadkowie Jehowy]]. Jednak fakt nieopłacania przez ojca należnych podatków i ścigania go przez [[Zakład Ubezpieczeń Społecznych|organy podatkowe]] pokrzyżował te plany, a zarazem niespełnione od dzieciństwa marzenie bycia parobkiem poszło [[Pierdolenie|uprawiać miłość]].

Po [[Samobójstwo|zawiśnięciu]] jego ojca na sznurówkach ze szczęścia i przeniesieniu się z matką do mniej zapadłej wsi nie za długo był człowiekiem interesu. Dopadło go znudzenie i zmęczenie ciężką pracą porównywalną do pracy sprzątaczki w pobliskiej [[Szkoła podstawowa|podstawówce]]. Przebrnięcie przez kolejną aglomerację w celu rozstawienia straganu na pobliskim bazarze i sprzedania kolejnej pary [[Skarpeta|skarpet]] czy innego swetra okazało się zbyt trudnym zadaniem dla młodego Schopenhauera. Postanowił więc rzucić to wszystko i nadrobić braki w nauce, jakimi były m.in. brak umiejętności pisania, toteż litery kreślone przez niego dotychczas wyglądały zgrabnie niczym ofiary Holokaustu. Niestety, przez bicie nosem o ławkę i pisanie na niej brzydkich rzeczy za pomocą cyrkla usunięto go z placówki. Mimo otrzymania znakomitych referencji do szkoły specjalnej nie poszedł tam – z urazem głowy bez problemu przyjęto go na studia [[Medycyna|medyczne]]. Nie podołał jednak temu zadaniu. Poległ już na pierwszym roku z anatomii wyciągając śledzionę i grasicę, tyle że z asystenta. Prowadzący egzamin profesor nie był zachwycony i Arthura relegowano ze studiów. Decyzja ta złamała mu życie oraz ponownie nos. Zrezygnowany rzucił się w wir rozważań filozoficznych, fascynując się [[Immanuel Kant|kantem]] swojego łóżka.

Młody i gniewny, z nadzieją na sukcesy w edukacji wtórnych analfabetów i narkomanów, podkradających niegdyś mefedron z pokoju nauczycielskiego, zaczął wygłaszać swoją filozofię w okolicznych wiejskich szkołach i ośrodkach odwykowych. Niestety, nie potrafił prać młodych i nieskrzywionych umysłów. Spotkał tam swoich następców, wolących zająć się rozwijaniem swoich umiejętności w dziedzinie niszczycielstwa ławek, krzesełek i ścian. Następnie zaszył się w swojej piwnicy we Frankfurcie. Tam do śmierci prowadził warsztaty z radosnej wegetacji, przeżywając ból istnienia przywodzący na myśl ten po uderzeniu [[Dupa|pewnej części ciała]] rózgą otrzymaną w prezencie od [[Święty Mikołaj|świętego Mikołaja]] w wieku lat sześciu. Wreszcie [[Śmierć|przestał cierpieć]] 21 września [[1860]].

Jako rasowy mężczyzna i filozof, będący zwolennikiem propagandy szerzonej przez [[LGBT|tych od farbek plakatowych]] i [[Nihilizm|ideologii pt. „nic nie istnieje”]], Schopenhauer wyprzedził współczesność, cierpiąc na złamanie serca, depresję, skręt żołądka i inne męskie fanaberie. Jak na miłośnika samotnych spacerów o brzasku księżyca przy świetle przydrożnych lamp szczególnie umiłował sobie ludzi, ryby, ptaki i drzewka owocowe. Lecz nie posiadał dostatecznej odwagi, by w końcu chwycić za tępą żyletkę wyjętą z [[Temperówka|temperówki]] i dać [[Śmierć|powąchać się od spodu]]. Schopenhauer, będący również najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, lubował się w różowych króliczkach i brokacie, dzieląc się swoją równością na marszach zjednoczenia [[Niemcy|Niemiec]]. Na domiar złego, jakby tego było mało, jako naczelny narkoman, głosił po okolicznych zakładach odwykowych, że świat sobie tylko wymyślił podczas przygotowywania [[Opium|kompotu z maku]], a to, co widzimy, jest tylko efektem ubocznym jego zażywania. Żeby ujrzeć prawdziwy świat i naprawdę zagrać w [[Ludzki żywot]], należy wyprać ''zasłony'' i przestać odczuwać głód, przechodząc na breatharianizm. Mimo wszystko, ''zasłony'' nigdy nie zostają doprane całkowicie, nawet po użyciu Viziru White. Mówiąc krótko – swoją filozofię opierał na nieuczesanych przemyśleniach powstałych podczas wizyt w [[Urząd pracy|Urzędzie pracy]] lub podczas kuchennych zabaw w [[Robert Makłowicz|Makłowicza]]. Niemniej, są w niej pewne [[Hipokryzja|sprzeczności]], a do ich zrozumienia, podobnie jak i do zinterpretowania literatury Młodej Polski potrzeba jednak sporej ilości [[Denaturat|trunku]]<ref>Fakt, że po dzień dzisiejszy jest on hurtowo wykupowany przez interpretatorów próbujących wytłumaczyć te bzdury uniemożliwia jego nabycie.</ref>.

== Zobacz też ==

* [[Fryderyk Nietzsche]]

* [[Immanuel Kant]]

{{przypisy}}

{{DEFAULTSORT:Schopenhauer, Arthur}}

[[Kategoria:Niemieccy filozofowie]]

[[es:Arthur Schopenhauer]]

[[de:Arthur Schopenhauer]]

[[fi:Arthur Schopenhauer]]

[[it:Arthur Schopenhauer]]

[[pt:Arthur Schopenhauer]]