Edytujesz „Bolesław Wieniawa-Długoszowski”

{{t|Bolesław Wieniawa Długoszowski|ur. [[szablon:22 lipca|22 lipca]] [[lata 1881–1890|1881]], zm. [[szablon:1 lipca|1 lipca]] [[1942]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]}}[[generał]], pierwszy ułan [[II Rzeczpospolita|II RP]], największy [[alkoholik|pijus]] tego kraju. Kiedyś spotkał komendanta [[Józef Piłsudski|Piłsudskiego]] i się z nim zakumplował. Razem postanowili, że już jest nudno pod zaborami i postanowili stworzyć [[Polska|Polskę]]. Jak już wleli Niemcom i [[Rosjanin|kacapom]] w tyłek, zaczęli wdrażanie swojego systemu władzy, który polegał na tym, [[Komunizm|żeby ludziom żyło się lepiej]] a Wieniawa miał co pić.

Wieniawę wszyscy lubili. Każdy chciał się z nim napić [[wódka|wódeczki]] Baczewskiego w Adrii. Ale jak już wszyscy się skapili, że go w piciu nikt nie wstrzyma, to zostawili go samego sobie.

Przed [[II wojna światowa|wizytą Adolfa z kolegami w Polsce]] wysłano go do Rzymu z misją. Otóż po śmierci papieża Piusa do Włoch pojechał największy pijus [[Polak]].

Podczas pobytu w [[Rzym]]ie, Wieniawa robił sobie w najlepsze jajca z [[Benito Mussolini|Mussoliniego]] - [[żydzi|żydowskiego]] brata bliźniaka [[Adolf Hitler|Adolfa]]. Ponieważ Duce był łysy i nie za bardzo rozgarnięty, postrzegał to jednak jako komplementy. Kiedy już Adolf przyjechał w odwiedziny do [[Gdańsk]]a, Wieniawa został mianowany [[Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej|Prezydentem]], bo już wówczas wiedziano, że dobry wódz musi dobrze pić. Niestety nie lubił go [[Władysław Sikorski|Władek]] - [[premier]]. Ponieważ obawiano się ich kłótni o miejsca w samolocie, Wieniawa oddał swój urząd Raczkiewiczowi. Przy okazji oddał też Sikorskiemu swoje miejsce w samolocie nad Gibraltarem.

Wieniawa popełnił samobójstwo w New York City, skacząc z 5 piętra swojego budynku. Powodem była wiadomość o nałożeniu [[akcyza|akcyzy]] na polską wódkę. Wieniawa nie lubił też cygar, a chcieli go wysłać na [[Kuba|Kubę]].

[[Kategoria:Wojskowi|Wieniawa-Długoszowski, Bolesław]]

[[Kategoria:Biografie]]