Tekst źródłowy strony Bruce Dickinson

== Osobowość ==
Bruce był zawsze, właściwie od urodzenia, wielkim [[buntownik]]iem. Jako nastolatek buntował się właściwie przeciwko wszystkiemu: począwszy od czarno-białej [[telewizja|telewizji]] (patrz: utwór ''Born In 58''), a skończywszy na [[dyrektor]]ze swojego liceum, z którego zresztą został wyrzucony (z liceum, nie z dyrektora) po uprzednim oddaniu moczu do jego (dyrektora, nie liceum) obiadu.

Chcąc dorównać Frediemu stał się tak jak głosi jego piosenka „zabójcą ciot” (Killer Queen).

Gdy nasz bohater był bardzo wkurzony, lubił wyładowywać swoje emocje podczas szkolnego kursu przysposobienia obronnego. Myślał nawet o [[wojsko|karierze wojskowej]], ale ostatecznie to muzyka zajęła pierwsze miejsce w życiu młodego Bruce'a.
Teraz jednak coś mu się wróciło i teraz łazi po scenie w wojskowym hełmie.

Fakt, że został wokalistą jest właściwie przypadkiem, ponieważ początkowo myślał o karierze [[perkusista|perkusisty]]. Perkusja na ogół robi przecież większy hałas od ludzkiego głosu, chociaż obecnie, słuchając dokonań Bruce'a w Iron Maiden czy solowej kapeli, można zmienić zdanie na ten temat. Od tego czasu zmienił się, ale tylko trochę (I wcale nie na lepsze…).

Nadal ma oryginalną osobowość i nietuzinkowe poczucie [[humor]]u.
Podczas występów z Iron Maiden najchętniej biega po [[scena|scenie]], tudzież wspina się po rusztowaniu. W wolnym czasie bawi się kosztem pasażerów pilotując samoloty w Brytyjskich liniach lotniczych.

Stały bywalec na polskich weselach. Raz nawet wykonał tam jakże oryginalny utwór „Smoke On The Water” (podczas gdy Nicko dewastował weselne bębny). Była to konieczność. Inaczej zespół nie zostałby wpuszczony do lokalu, a muzycy mieli wtedy palącą potrzebę napicia się.

Wykazuje się ponadprzeciętna wiedzą – potrafi np. odróżnić leżący na chodniku owoc mango od psiej kupy. Pewnej pięknej brazylijskiej nocy obwieszczał nawet całemu światu, że nie lubi owoców mango („don't like mangos… WE DON'T LIKE MANGOS!!!”) tylko, że nikt go akurat nie słuchał.